Waar hun vorige plaat Gringos Galacticos wist te verrassen door de geboden afwisseling doet Zero Hour In Doom Town dat een stuk minder. De nieuwste telg van het uit de Achterhoek afkomstige Diggeth volgt meer het traditionele metal pad. Daar is niks mis mee. Zeker niet als je het zo stijlvol doet als deze band. De (overwegend groovende) gitaren staan lekker zwaar afgestemd, de drummer slaat er effectief op los en de zang zingt, krijst en brult dat het een lieve lust is. Dit is metal zoals het hoort te klinken. Productioneel valt er ook helemaal niets te klagen. De muziek knalt uit de geluidsboxen. Zelfs een relatief rustig nummer als Light Go Dim kent krachtige gitaarerupties. De meezingbare refreinen zijn prominent aanwezig. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Wuda Cuda Shuda en Stand Straight. Het afsluitende 5 Stages Of Grief laat horen dat Diggeth nummers aan kan die een kleine tien minuten klokken. Zo’n lang nummer interessant houden is niet elke band gegeven. Zero Hour In Doom Town laat een overtuigende band horen die al duidelijk voor een langere periode op elkaar is ingespeeld.
Diggeth – Zero Hour In Doom Town
875