Dat het vreselijk is in Oekraïne moge duidelijk zijn. Toch is het niet alleen duisternis en ellende dat als een zwarte deken over het land ligt. Temidden van het oorlogskarakter en de echoe van het langlopende conflict komt het metalproject Diminium met het debuutalbum Dissonant. Het album is eind november 2023 uitgekomen, maar is van dien aard dat ik het wel leuk vindt om het album en vooral multi-instrumentalist en mastermind Dimi Rich wat aandacht te geven.
Voortkomend uit angst, boosheid en verdriet besloot Dimi zijn gitaar te pakken en te gaan schrijven om alles eruit te gooien. Het resultaat was vijftig demo’s waarvan er tien verder uitgewerkt zijn voor het album Dissonant. Een titel die terug grijpt om onze wereld die gevuld lijkt te zijn met oorlogen, geweld, hang naar macht en hebzucht en verstoorde relaties tussen individuen en naties.
Met behulp van een aantal gastmuzikanten is Dissonant een leuk en veelzijdig album geworden. Veelzijdig in de betekenis dat er diverse invloeden duidelijk hoorbaar zijn en toch is Dissonant niet een album geworden dat als los zand aan elkaar hangt.
In Havoc krijg ik meteen in de eerste minuut zo’n kriebel in mijn buik die ik herken als de kriebel wanneer ik Gojira hoor spelen. Vanuit die immense basis is het een kleine stap naar het meer bombastische geluid in Endless River waar Devin Townsend bij mij om de hoek komt kijken. Beide composities trouwens niet als volstrekte kopie van de eerder genoemde bands, maar meer een vergelijking qua sfeer, structuur, karakter en kracht.
Verder hoor je in Light Up The Sky een intro die beïnvloed zou kunnen zijn door de White Stripes om vervolgens over te gaan in een aanstekelijke vibe die meer de hardrock en powermetal schuurt.
Avoid A Void heeft een zeer verrassend funky en soul einde. Eigenlijk eindigt het waar het voorzichtig is gestart voordat de deathmetalfurie zich openbaarde. In alles klinkt er kracht en snelheid. Bijzonder is het onderliggende geluid dat toetsenist Xavier Dumont (Godspear) toevoegt aan het geheel. En hoewel Dimi zelf de drumpartijen sterk weet neer te zetten is het Toni Chapelle die hier voor de stuwende kracht zorgt, bijgestaan door Martino Garattoni (Ne Obliviscaris).
Розділені Кордонами is in de eigen taal geschreven. Het start met een stuk muziek waarbij ik het idee heb dat het cultureel gelinkt is aan Oekraïne. In de meer krachtige stukken lijkt het meer op een maatschappij kritische rap die de melodieuze refreinen aan elkaar lijmt.
Daarna is het weer voluit gas erop met Alert !
Alert! Is een goede uptempostamper met de nodige thrashmetalinvloeden. In de basis ligt er een stevig en snel dubbelbassritme ten grondslag aan een vreselijk lekkere groove die door een melodieuze riff gevormd wordt. In alles is dit voor mij één van de favoriete composities die je hier kunt vinden. In snelheid, pompende stukken en uitstraling overtuigt Diminium hier optimaal.
Empowered klinkt daarna lieflijk, bijna een beetje elfish met de gesproken teksten van Emel Tuaiti bij de start. Het is een illusie want de kurk gaat snel genoeg van de fles in een ontembare rage die zich al draaiend als een tornado om je heen strengelt en in alle aspecten je naar grote hoogten tilt. Het is mooi om te horen hoe alles en iedereen hier het bombast water geeft, voedt en laat groeien.
The Great Escape wordt eveneens gekenmerkt door een sterke groove. Hier verschuift het accent toch ook geregeld naar de zangpartijen die voor een verandering in sfeer zorgen. Diminium is ook niet bang om stijlen en tempo te wisselen in de compositie. Van een nogal bombastisch en krachtig stuk muziek dat naar de deathmetal neigt, verschuiven ze alle versterkers rustig naar een akoestisch karakter daarbij weer opgejut door het drumwerk. De toegevoegde waarde van Vitalii Popfalushi (aka Exaltation) is duidelijk aanwezig en geeft de compositie en zelfs het hele album een veelzijdigheid die ik dankbaar mag ontvangen. Het is ook de mooie opstap naar de krachtige en snelle afsluiter Survive.
Dissonant is een fraai album dat steeds sterker lijkt te worden na enkele luisterbeurten. Het is jammer dat de situatie en de sfeer in Oekraïne de inspiratie moeten zijn voor Dimi Rick om zoiets te maken. Hoewel ik ervan overtuigd ben, dat hij in betere tijden ons nog zal verbazen met ijzersterke metal.