Wellicht is dit een teleurstelling voor fans die reikhalzend uitkeken naar een nieuw album van deze band. Tenslotte, de nummers op dit album kwamen allemaal al eerder uit en de speelduur is slechts iets langer dan een half uur. Maar hey, leuk voor de verzamelaars natuurlijk.
Je Latijns hoeft niet heel erg goed te zijn om te begrijpen dat de titel Inspiratio Profanus verwijst naar de inspiratiebronnen c.q. invloeden van deze populaire black metal band. Toepasselijk wordt gestart met die grondleggers van het genre, Venom en hun kneiter Black Metal. Het is een redelijk rechttoe rechtaan versie van het origineel en voegt in die zin niet heel veel toe.
Een eerbetoon aan Celtic Frost treffen we aan op de covers van Nocturnal Fear en Nocturnal Fear (Celtically Processed). Aardiger is het om heavy metal nummers als Accept’s Metal Heart en Twisted Sister’s Burn In Hell in hun eigen rauwere black metal versie te horen. De cover van Deep Purple’s Perfect Strangers klinkt wel heel opmerkelijk. Even is het alsof Axl Rose een stukje van de vocalen voor zijn rekening heeft genomen.
Wellicht het meest interessante nummer op de plaat is echter G.G.F.H.’s Dead Men Don’t Rape. Hier horen we namelijk wat van de keyboards op terug die Dimmu Borgir later in hun carrière ook veelvuldiger zou gebruiken, daarmee hun eigen symfonische vorm van black metal introducerend.
Een aardig tussendoortje in afwachting van hun volgende album.