Eindhoven is weer in de ban van het Bridge Guitar Festival. Vijf dagen lang klinkt er op allerlei locaties in Eindhoven (gitaar)muziek en komen er allerlei stijlen aan bod. Grote internationale namen, nationale trots en opkomend talent komen allen tezamen in de Lichtstad en op vele plekken zijn er gratis optredens, maar ook zijn er exclusieve clubshows waaronder de show van vanavond, want niemand minder dan Dinosaur Jr. maakt zijn opwachting in de Effenaar.
Aan de mededeling “laatste kaarten” op de website blijkt niets gelogen. Een volgepakte zaal van de Effenaar was op tijd aanwezig om ook supportact GHOSTWOMAN mee te pakken. Het Canadese/Belgische duo bestaande uit zanger/gitarist Evan Uschenko en drumster Ille van Dessel dompelen de zaal onder met hun duistere filmische klanken. Onder het genot van de vele drumbeats wordt het publiek getrakteerd op puntig gitaarspel, luide zang en verrassende hooks. De vuisten gaan her en der de lucht in en ook wordt er driftig meegeknikt op de maat van de muziek. De begeleidende lichtshow zorgt voor de juiste sfeer, hoewel het geheel nog vrij donker blijft in de grote zaal. Op de setlist prijken wat songs van het bluesy album Hindsight is 50/50, maar de band blijkt vanavond de kwaliteit van dat album niet live te evenaren. Desalniettemin weet GHOSTWOMAN de zaal goed op te warmen en ervoor te zorgen dat iedereen klaar is voor het echte werk.
Met Dinosaur Jr. heeft het Bridge Guitar Festival een mooie boeking in handen. Deze Amerikaanse mastodonten in de muziekscene inspireerde talloze bands, waaronder Smashing Pumpkins, TAD, Blur, Radiohead, Blink 182 en ook Nirvana. Niet voor niets wordt deze band dan ook door velen op handen gedragen en hebben de heren een grote status. Daarnaast is het opvallend dat het trio nagenoeg altijd in dezelfde bezetting op het podium heeft gestaan, waarbij er in de loop der jaren regelmatig een bandconflict is geweest. Dit alles heeft men overleefd en vandaag betreden ze dan ook onder luid gejuich het podium. De drie helden lopen het podium op alsof ze rustig naar hun werk gaan, waarbij eenieder zijn plekje inneemt. Dinosaur Jr. trapt vandaag af met What Else Is New en al snel wordt duidelijk waarom er een flinke wand aan Marshall-versterkers op het podium zijn neergezet. Het heet niet voor niets het Bridge Guitar Festival, de gitaren klinken hard en schel, de show is begonnen.
We zien en horen hoe frontman J Mascis de teksten laat horen en zijn gitaar de rest van het werk laat doen. Voor hem op de grond ligt een groot paneel met vele pedalen en effecten, we gaan niets te kort komen vanavond. In het midden mag drummer Murph de boel in hetzelfde ritme proberen te houden en dat terwijl aan de rechterzijde bassist Lou Barlow al stuiterend op en neer beweegt. Wat is het een verschil om te zien hoe de frontman vrijwel de gehele show strak achter zijn microfoon blijft staan en bassist Lou de een na andere rockpose aanneemt, waarbij het publiek keer op keer nauwelijks zijn gezicht achter de grote haardos kan ontdekken. Gaandeweg de set gaan ook de haardossen van het publiek wat op en neer, want hoewel Dinosaur Jr. het optreden langzaam opbouwt gaan de bezoekers in de Effenaar al ietsjes sneller los. De bezoekers worden vanavond getrakteerd op een ware muziekles, want de heren laten uit hun gehele oeuvre van alles horen. Van het meest recente album Sweep Into Space uit 2021 tot aan het prille begin toen het debuutalbum Dinosaur verscheen in 1985.
Het brede tijdspectrum zorgt er dan ook voor dat frontman J niet alle songteksten meer even paraat heeft. Op grote kartonnen borden staan een aantal teksten geschreven zodat hij soms even wat kan spieken. Geen digitaal geknutsel met schermen, nee, gewoon puur op karton met een lampje erop gericht. De ouderwetse rock ’n roll-mentaliteit laat zich ook op deze manier zien vanavond. Of de heren het vanavond echt naar hun zin hebben is moeilijk te peilen. De drie heren laten het bijna niet merken, ergens lijken ze allemaal op hun eigen eilandje hun werk te doen, hoewel we wel regelmatig interactie zien tussen drummer Murph en bassist Lou. Dinosaur Jr. laat dan ook meer de muziek voor zich spreken en als we halverwege het optreden regelmatig een moshpit zien opdoemen en er zelfs wat crowdsurfers opduiken zien we dat het publiek het prima naar hun zin heeft en ook vooraan wordt er volop meegezongen. Daarnaast worden de gitaarliefhebbers ook rijkelijk geserveerd, de porties gitaargeweld vliegen je om de oren, de oordoppen zijn geen overbodige luxe. Hiervoor is men dan ook naar de Effenaar gekomen, om het ware geluid van Dinosaur Jr. te horen en te voelen.
Uiteraard mag de grote hit en tevens titel van de documentaire Freak Scene niet ontbreken, waarbij de zaal nogmaals helemaal losgaat. Het spelen van het nummer luidde overigens wel het einde van de show in, want al vrij snel daarna wandelden de heren van het podium af, waarna het vrij lang duurde voordat het rocktrio terug op het podium kwam. Hoewel bassist Lou aan het publiek vraagt welk nummer het publiek wil horen lijkt dat wel erg overdreven. De band is teruggekeerd op het podium voor een toegift van twee nummers en de verzoeknummers van het publiek zouden daar niets aan doen veranderen. Het blijft opmerkelijk dat de heren als allerlaatste afsluiten met Just Like Heaven, een cover van The Cure en dat dat ondertussen een publieksfavoriet is geworden. Na het spelen van deze klassieker is het vervolgens ineens gedaan, geen groots afscheid, geen bedankjes, zonder enig woord lopen de grootheden uit de rockscene het podium weer af… alsof het klusje er weer op zit…
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl
[
[
