Dinosaur Jr. – Paradiso (Amsterdam) 08/02/2013

Dinosaur Jr. geeft op deze ijzige vrijdagavond een weinig memorabele show ten gehore. De nummers staan als een huis – dat doen ze al sinds ’84 – en worden welhaast perfectionistisch in volle overdrive op het publiek afgevuurd. Los daarvan valt er echter bizar weinig te beleven op het podium. Mascis beweegt als een logge Triceratops en drummer Murph loopt te kloten met zijn drumstel en maakt een vermoeide indruk. Enkel Lou Barlow laat met vlagen een geïnspireerde en energieke indruk achter.
Het aanwezige publiek deert het niet. Vanaf de eerste gierende gitaar solo is het raak. Met een niet aflatend enthousiasme wordt de ene na de andere mosh/pogo pit ingezet. Zowel de nieuwe als oude nummers worden gretig opgenomen. Prachtig om te zien hoe de huidige veertigers  – op een voor hun nostalgische muziekavond als deze – vol overgave de vuisten in de lucht gooien en de haren laten wapperen.
Hoewel het laatste wapenfeit I Bet on Sky hofleverancier betreft, is de setlist er een van alle jaren. Vrijwel ieder album levert een of meerdere tracks af. Slechts Hand it Over en Farm worden genegeerd vanavond. Het levert een diverse set op. Tel daar twee covers bij op en iedere Dinosaur Jr. fan wordt op zijn/haar wenken bediend. De Deep Wound cover ‘Training Ground’ laat in slechts één minuut en een aantal seconden het heerlijke begin jaren ’80 punk geluid horen. ‘Just Like Heaven’ van The Cure wordt na het verplichte rondje weglopen en terugkomen naadloos omgetoverd in geweldenaar ‘Sludgefeast’. Met deze toegift vat Dinosaur Jr. in tien minuten samen waar de hele avond om draait: inspiratieloos en met weinig interactie een muzikaal geweldige muur van geluid het publiek in knallen.
Er zijn weinig bands die daar mee weg komen. Dinosaur Jr. lukt dat met verve.