Divine Era – Scripture Codes Summon Suicidal Thoughts

Vanuit Los Angeles komt het project Divine Era. Dat klinkt als een band, maar uiteindelijk blijkt het om slechts één man te gaan die met Scripture Codes Summon Suicidal Thoughts alweer album nummer drie uitbrengt. Die man is de Japanse guitarist Daisuke Wachi die onder meer met Kalen Chase en Aaron Nordstrom heeft gespeeld en niemand minder dan Jake E. Lee verving bij Mandty Lion’s WWIII.
Het begrip gitarist is trouwens wat kort door de bocht, want Daisuke mag dan de gitaar als belangrijkste instrument beschouwen. Voor het album schreef hij alle muziek en teksten, spelt de basgitaar, zingt en heeft de drumpartijen verzorgt, behalve op Vanity Of Vanities waar hij niemand minder dan Kevin Talley (Suffocation, Dying Fetus) wist te strikken. Een alleskunner dus, die met Scripture Codes Summon Suicidal Thoughts een meer dan verdienstelijk geluid laat horen. De composities zijn allen opgebouwd vanuit een sterke metalbasis. In Burn This Alley en Bible And Gun wordt duidelijk dat de thrashkant een bijzondere voorkeur heeft en klinkt hij bij tijd en wijle als Dave Mustain. Wat echter vooral opvalt is het groovende karakter dat Daisuke neerzet. End at slaat bij mij wel aan. Ook in Defense And Choice en Vanity Of Vanities is juist de groove de drijvende kracht achter het algemene geluid. Vanity Of Vanities wordt daarbij goed gevuld met een overdadig gebruik van de gitaar. Daisuke is een liefhebber van Dimebag Darrell, Stevie Ray Vaughan en Zakk Wylde en dat is terug te horen in deze compositie. Lekker overdadig komt het gitaarspel naar voren en vormt een mooi samenspel met het drumwerk van Kevin Talley.
Daisuke maakt er ook geen geheim van dat hij van gitaarsolo’s houdt en speelt er lustig op los en leeft zich helemaal uit in Slow Departure waar een zware riff de basis vormt en waar kleine onregelmatigheden door de compositie heen laveren. Die kleine uitstapjes in maatsoorten in combi met strak en snel drumwerk vinden we dan ook terug in I Am You, Another Forgotten Face en Justified Love, alwaar we zelfs mogen spreken van een klein progressief uitstapje.
Daaromheen staan de composities met de beide benen in de metalklei. Visitors Of Time heeft die sterke metalbasis en Hatred > Love staat als een huis tegen een granieten rotswand.
Daisuke Wachi heeft me met Divine Era wel verrast. De composities hebben kracht, pit en vooral een lekkere groove. Dat die man dat alleen voor elkaar krijgt is al een vermelding waard.