Divinity – The Immortalist part 2 Momentum (EP)

Voor mij ligt de EP The Immortalist part 2 Momentum. Een EP met vier nummers en de titel impliceert dat dit niet het enige deel is van The Immortalist. Dat klopt inderdaad. De bedoeling van deze Canadese band was om drie EP’s uit te brengen met daarop vier nummers die tezamen straks als volledig album op vinyl verkrijgbaar zal zijn. Deel 1 (Awestruck) zag drie jaar geleden reeds het licht, begin 2016 is daar dan deel 2 Momentum en aan het eind van het jaar is het de bedoeling dat deel 3 gaat verschijnen. Voor mij is deel 2 de kennismaking met Divinity.
Dat is jammer, want deze vijf Canadezen brengen een pot herrie naar voren die aan mij zeker besteed is. Ik ontkom er niet aan dat mijn gedachten teruggaan naar het uitstekende laatse album van Scar Symmetry, dat toevalligerwijs ook een deel was van het geheel.
In het nummer Manhunt wordt genadeloos duidelijk waar de band voor staat. Zij brengen een snel en gevarieerd geluid. Gevarieerd in intensie, in kracht en in tempo en ritme. Daarbij is de combinatiezang van Sean Jenkins en Jeff Waite goed op elkaar afgestemd. In het daaropvolgende Psywar ligt de melodie meer centraal in de compositie en is het stukje ‘melodische’ even dominant aan het stukje ‘deathmetal’ dat echter na een rustig akoestisch tussenstuk tot vol wasdom komt en waarin het tempo onbegrensd op je afgevuurd wordt.
Dat rustige en akoestische is tevens de start van D.M.T.. Het is goed om te horen dat de band ook zonder de beide brulkoningen een enorme portie kracht en spanning weet te bewerkstelligen. Wanneer de zang inzet, blijft het accent op de melodie liggen. De band wordt hier trouwens bijgestaan door Björn ‘Speed’ Strid (Soilwork) en dat is duidelijk hoorbaar. Het onderhuidse (muzikale) energieveld blijft aanwezig en maakt van D.M.T. een buitengewoon fraai nummer.
Titelnummer Momentum mag dan het einde betekenen van deze EP; het is een waardige afsluiter en een mooie opstap naar deel 3. Ten opzichte van D.M.T. ligt de nadruk meer op de deathmetalkant van de band waarbij het dubbele bass geluid van drummer Brett Duncan goed tot zijn recht komt.
Jammer dat ik Divinity niet eerder onder ogen (cq oren) kreeg en jammer dat deel 2 maar uit vier nummers bestaat en jammer dat ik nu moet wachten op deel 3.