Dixi's – Ajeto!!!

Ik had geen idee hoe de titel uit te spreken. Aajéétoo? Tot een vriendin me erop wees dat Ajeto uitgesproken wordt als Aajuhtóó en een begroeting is uit de serie Buurman & Buurman. Waarmee mijn leeftijd en kindervrij huis meteen duidelijk zijn.
Dixi’s begon ooit als Dickies en is een nevenproject van Attila’s Herbie Vandeloo uit Amersfoort. Naast Vandeloo bestaat de band uit bassist Dirk Kollen en drummer Arne ten Hoedt. De laatste nam de plaats in van de in juli 2020 overleden Willem Michels. Na het in december 2020 verschenen album Kenjedit?! was er amper een mogelijkheid om op te treden en dus zaten ze een half jaar later, met wederom producer Kris ten Hoedt, in de studio voor de opvolger.
Vandeloo is een muzikant van de rauwe soort, zowel in zijn zang als in zijn gitaarspel. Hij heeft dat echter weten te verheffen tot een kenmerk met charme, ook op Ajeto!!! weer. Zes covers en drie eigen tracks, waarbij Kollen en Ten Hoedt een stevige bluesy ondergrond neerleggen voor het gitaarspel van Vandeloo.
Het album begint met de drie eigen tracks Stealer Of Light, Nightstalker en Cheatin’ And Lyin’. Bij de eerste lijkt het intro een metaltrack aan te kondigen, maar het wordt een fijne bluesrocker met natuurlijk een flinke gitaarsolo. Nightstalker is meer een hardrocktrack, waarop Vandeloo in de solo slidegitaar en “gewone’ gitaar afwisselt. Cheatin’ And Lyin’ is weer een bluesrocker, met een erg geslaagd gitaarloopje.
De covers zijn best opmerkelijk. Live spelen ze ook covers van bijvoorbeeld Gov’t Mule, Foreigner, BBM en Cream, maar op dit album zijn het tracks van Gamma (met gitarist Ronnie Montrose), Sammy Hagar, The Eagles en drie covers van The Free. Iedere keer een tandje rauwer en steviger dan de originelen. Gamma’s Voyager zal voor de meesten een vrij onbekende track zijn, maar dat geldt niet voor de andere covers. Bij Sammy Hagar’s One Way To Rock valt het me op dat Vandeloo zowel in klank als zanglijnen opmerkelijk veel overeenkomsten heeft met UFO’s Phil Mogg. Sowieso klinkt het veel meer als een UFO-song dan als pretrock in Californische stijl. Waar Victim Of Love van The Eagles in het origineel toch veel kracht ontleent aan de koortjes, maakt Dixi’s er een veel bluesier track van. Vandeloo heeft lang niet de finesse in de zang van het origineel, dat mag duidelijk zijn, maar wat ze hier met zijn drieën muzikaal ten gehore brengen heeft een heel eigen – daar is het woord weer – charme. Van Free hebben ze drie van de bekendste tracks gecoverd, Fire And Water, All Right Now en Wishing Well. Ook hier weten Vandeloo, Kollen en Ten Hoedt er weer hun eigen draai aan te geven. Tegelijkertijd hoor je dat ze het iedere keer weer prima aankunnen – op hun eigen Dixi’s-manier.
Tot slot even de elephant in the room: die hoes. Mijn humor is het niet, maar ik vind het best. Het zou alleen jammer zijn als mensen het album laten liggen omdat ze verwachten een gimmickact als Steel Panther of Bloodhound Gang te gaan horen. Het zijn naast de eigen tracks stevig verbluesde, rauwe covers met een livefeel waar de pret vanafspat.
Door de aanhoudende corona-ellende is het nog niet van een releaseparty gekomen. Die is vooralsnog gepland voor 14 januari in De Noot in Hoogland, bij Amersfoort (toegang gratis). Het album is verkrijgbaar via de Facebookpagina, bij No Dust Records en bij Velvet Amersfoort.
Dixi’s Facebookpagina