Ooit hoorde ik een muzikant beweren dat hij niet naar andere muziek luisterde, “want ik wil niet beïnvloed worden”. Complete flauwekul volgens mij, want alleen al het feit dat je in de muziek zit is ooit begonnen met muziek die iets met je deed. Dan kun je beter je eigen invloeden tonen met covers op je albums, zoals Dixi’s dat doet.
Dixi’s ontstond uit de Amersfoortse band Wells Fargo, met gitarist Herbie Vandeloo (ook Attila), bassist Dirk Kollen en drummer Arne ten Hoedt. Debuut Kenjedit?! bevatte alleen covers, opvolger Ajeto!!! bevatte covers en drie nieuwe tracks en op het derde en voorlopig laatste album Banzai!!! zijn nieuwe versies van Wells Fargo-tracks, covers én als bonus ook de drie nieuwe tracks van het vorige album opgenomen.
De Wells Fargo-tracks zijn The Hunger, Gotta Move, Sick & Tired/Woo Hoo, It’s So Easy en Powder Keg. Stuk voor stuk smakelijke bluesrockers, waarbij Sick & Tired het meest up-tempo is en verrassend wordt afgesloten met een lekker stukje van Woo Hoo van de Japanse punkdames The 5.6.7.8’s. Dat zegt je misschien niet direct iets, maar “Woo Hoo” zul je herkennen uit de Tarantino-film Kill Bill 1. De tracks zijn net als de covers in essentie bluesrocktracks. Lekker rauw opgenomen, met een gitaar die gromt en grauwt en de ongepolijste maar zelfverzekerde zang van Vandeloo. Het lijkt bij powertrio’s om zang en gitaar te draaien, maar juist drums en bas moeten de basis voor de song overeind houden – zeker als het tijd is voor een gitaarsolo. Ten Hoedt en Kollen zorgen voor de rotsvaste ondergrond waarop Vandeloo kan bouwen.
De covers zijn deze ronde Rock Candy (Montrose), Soulshine en Slackjaw Jezebel (Gov’t Mule), Dirty White Boy (Foreigner) en N.I.B. (Black Sabbath). Allemaal songs die fijn verDixi’d worden. Dat merk je nog het duidelijkst bij de Dirty White Boy en N.I.B., die achter alkaar staan. Zou je dat met de originelen doen dan zou het contrast wel érg groot zijn, hier valt dat amper op omdat Dirty White Boy een lekker rauwe uitvoering krijgt, een beetje zoals ze dat op het vorige album met The Eagles’ Victim Of Love deden. Na wat vast de hardste cover ooit van Dirty White Boy is, is de overgang naar de zware riffs van Black Sabbath vervolgens helemaal niet raar meer…
Dixi’s laat horen waarom échte muziek gemaakt wordt: omdat het zo verrekte leuk is! Met alle rafeltjes en rauwe randjes die daarbij horen. Geen computers, laat staan AI, gewoon inpluggen en knallen!
Het album is te krijgen bij Velvet Music, No Dust Records Wezephttps://www.nodustrecords.com of bij de band zelf.