Dit debuutalbum klinkt als geheel minder ruw, minder industrial en minder kil dan Regression, het laatste album van Ascend-ency, dat in 2011 uitkwam. Dat is te danken aan verfijningen in het productieproces (opnames en mix). Tegelijk werden aan het recept van extreme en deathmetal nog meer elementen van vooral doom en black toegevoegd. Allemaal samen verklaart dat de naamsverandering van Ascend-ency naar DodenGod.
De productionele visie en de arrangementen zijn opvallend beter zijn dan op Regression. Als contrast met het agressieve gitaarwerk en de death- en soms zelfs grind-grunts worden al eens een stukje koorzang of wat violen op de luisteraar losgelaten, zonder dat het geforceerd klinkt. De keuzes die gemaakt werden, maken van Salvation een goed gedoseerd en toch behapbaar meesterwerk in de extreme metal. Referenties geven is moeilijk. Dit is verfijnder dan Aborted en extremer dan Suffocation. Je denkt best in de richting van Behemoth, Shylmagoghnar, Asphyx en Rotting Christ.
Openingstrack A Storm In The Emptiness is een flinke uppercut van agressieve en extreme metal. Die lijn wordt aangehouden doorheen zowat alle tracks: heel stevige gitaren in dikke lagen over elkaar, maar toch heel verteerbaar. Een paar tracks zijn net iets beter dan de andere: A Storm In The Emptiness, Angst, Banishment en Carving Infinity. Het beste werd opgespaard tot het einde van het album: Gates Of Nations is goed voor tien minuten extreme metal van de bovenste plank.
https://antitheusproductions.bandcamp.com/album/dodengod-salvation