In de Basement, of vanavond eerder de kerker, van Dynamo staan er drie duistere bandjes op de line-up, om het publiek onder te dompelen in zwartgallige teksten en klanken. Een heerlijke avond Doom en sludge metal van Nederlandse bodem!
Met het nieuws dat er op voorhand slechts een handjevol kaarten is verkocht, stap ik het kleine- en knusse zaaltje in. Maar gelukkig zijn er op de avond zelf, genoeg liefhebbers van trillende oren naar Dynamo gekomen zodat al bij de eerste band, Dodentocht, de vloer toch niet onaardig gevuld is. Het drietal knalt er goed op! De zware bas en moddervette sludge riffs, dreunen zo hard door de boxen dat mijn spijkerbroek meetrilt op de muziek. Zo hoort het, zo wil je deze muziek beleven. Dodentocht maakt compromiloze Doom met dikke sludge invloeden, en hier en daar een sausje van melodieuze stukken. Maar niet te veel! Nee… want het is vooral lomp, traag, met zwaar overstuurde vette gitaarklanken, waar het tempo zelden hoger komt dan 80 bpm. Het laatste nummer wijkt hierin af en ik verneem zelfs enkele passages met blastbeats, waarop een kleine pit ontstaat. De band krijgt de handen op elkaar en mag naar de bar om het vocht aan te vullen.
Het leuke van deze zaal in combi met dit soort bandjes is, dat de drempel tussen publiek en band erg laag is. De bandleden van de drie bands blijven naar elkaars optredens kijken en gezellig babbelen met het publiek. Zo ook de vrolijke snuiters van de volgende band. OLTAS stapt podium op, en maakt een waar feestje. Hun Doom-Death metal is een stuk sneller en melodieuzer dan hun voorgangers en zorgt voor een iets uitgelatener sfeer. Het 5-tal Friezen is afgereisd naar het verre zuiden, en niet om een kunstje te doen. Vooral zanger Peter Kempenaar, 1 van de oudere rotten van de band, heeft er duidelijk plezier in. Met een lekkere agressieve zangstijl beukt ie er op los. Samen met de bassist en andere gitarist vormt hij het “Boomer-trio” van de band, want de 2e gitarist en drumster trekken de leeftijd flink naar beneden. Met haar 17 lentes is Willemijn Leenstra een frisse wind achter de drumkit en maakt indruk met haar energieke stijl. Dorstig makende muziek, goed voor de omzet en fijn om met een pilsje in de hand naar te kijken.
Laatste band van de line-up is ook een groep Friezen, het lijkt wel een invasie. Ter Ziele heeft echter niet hun nieuwe zanger mee kunnen nemen, maar heeft in Florian van de band ONHOU een hele goede vervanger voor vanavond. Wat een goede strot voor deze droge Sludge metal zeg! Zelf omschrijven ze het als Blackened Sludge en daar kan ik in mee komen. Het geluid is heerlijk vol en gelukkig goed gemixt. Daardoor is het geen dikke brij, wat een risico is bij deze muziekstijl, maar zijn alle instrumenten goed van elkaar te onderscheiden.
Het is traag als dikke stront, zoals je het mag verwachten. Als bassist zijnde ben ik erg blij om een mede metal bassist te zien die met zijn vingers speelt en niet met een plectrum. Patrick Monsma speelt met een lekkere groove, dat mag ook wel eens benoemd worden. De band is strak en maakt heerlijk langdradige, melodieuze zware stukken waar je je hoofd niet op stil kan laten staan. Aanradertje!
Buiten de muziek was de sfeer ook erg goed, het publiek was niet in grootste getalen maar sfeer zit m niet altijd in de aantallen!
Fotografie Marc Koetse
