De EP was in 2017 al verkrijgbaar bij de concerten van de band, maar anno 2018 wordt het uitgebracht met de aanvulling van twee (live)unplugged en twee liveversies.
Met de opener XXV voel ik de ‘vibe’ van weleer weer en blijkt de crossover die de band speelt nog actueel te zijn. De coupletten worden rappend goed voorzien van een fikse riff op de achtergrond en een stuwend drumritme, waarna de refreinen melodieus voorzien van de woorden Dog Eat Dog extra vaart geven. Dog Eat Dog weet in XXV dan ook de crossover sterk neer te zetten. Het geluid wordt in Vibe Cartel even lekker vervolgd. Het geheel is wat krachtiger neergezet en riff en refrein spreken ook in Vibe Cartel aan. Het saxofoonspel, dat toch wel aan Dog Eat Dog is voorbestemd, geeft de compositie dat beetje afwijkende karakter waardoor Dog Eat Dog zich lichtelijk onderscheidt van de concollega’s uit het crossovergenre. Van het refrein word je druk en daar houd ik wel van.
Wanneer Lumpy Dog zich inzet, krijg ik het idee dat ik Dog Eat Dog te lang uit het oog heb verloren, maar na een stevige, doch valse start, kom ik bedrogen uit. Wanneer het saxofoongeluid invalt, vervalt de compositie in een toch wat saaie reggaecompositie die veel te lang aanhoudt. Emoji Baby lijkt nog wat goed te maken, maar hier mist het zeer zeker aan scherpte en komt niet boven de middelmaat uit.
De beide unpluggedversie van Isms en Rocky maken het niet veel beter. Wanneer dan ook nog een liveversie van Lumpy Dog aan het geheel wordt toegevoegd, ben ik wel klaar met deze EP. Met het afsluitende XXV dat nu live uit mijn speakers knalt is de cirkel rond, maar de liveversie voegt weinig toe aan het origineel waar de EP mee begon.
Dog Eat Dog kan het nog wel, maar dan moeten ze het wel bij de kracht van de eerste twee composities houden, anders ben ik wel uit gekwispeld.