Donkere wolken pakken zich samen boven Utrecht… De Domstad verandert voor vanavond even in Doomstad. Poppodium EKKO en onafhankelijk muziekplatform Never Mind The Hype organiseren dit mini-festival vandaag voor het eerst en hebben een drietal stevige stoner/sludge/doom metal bands geprogrammeerd. Voordat het evenement begint kan dit al een succes worden genoemd aangezien alle 300 kaarten zijn uitverkocht.
De eerste band die het podium mag betreden is een local, de Utrechtse stonerrock band OBESE. De band bestaat pas sinds december 2014, maar heeft al behoorlijk wat indruk gemaakt op diverse 
festivals zoals Roadburn, Incubate en Into The Void. Vooral in het buitenland wordt de band erg gewaardeerd, zoals Italië, Oostenrijk, Kroatië en Slovenië. Met pijn in het hart neemt zanger Koos Weel na vanavond afscheid van de band. Naast zanger is hij ook kunsthistoricus. Hij heeft een mooie baan gevonden waarbij hij de kans krijgt om zich hier full time mee bezig te houden. De band maakt zijn naam waar en geeft een hele vette, energieke show met pompende gitaarriffs en Koos schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Op de helft van de set kondigt hij aan dat de band inmiddels een opvolger heeft gevonden en dat deze ook aanwezig is in de zaal. Hij roept hem het podium op en samen geven een krachtig duet. Ze doen zeker niet voor elkaar onder, wat wel bewijst dat de nieuweling een gouden aanwinst is voor de band.
De volgende band on the bill is de Rotterdamse band DOOL, onder aanvoering van zangeres Ryanne “Elle Bandita” van Dorst. De band zag in 2015 het 
levenslicht. Naast Ryanne hebben de overige bandleden ook behoorlijk wat muzikale ervaring. Ze maakten eerder deel uit van o.a. de bands Elle Bandita, The Devil’s Blood en Gold. Het tempo ligt bij dit optreden een tandje lager dan bij de vorige band. Muzikaal en qua sfeer is DOOL een stuk donkerder en heeft wat weg van de ouderwetse gothic rock die we kennen van bands als Sisters Of Mercy. De uitdrukking “doom” is hier wat mij betreft zeker op zijn plaats. Met logge, maar stevige gitaarrifs, veelal afkomstig van 3 gitaren tegelijkertijd, uitgesponnen melodieën en de krachtige stem van rockchick Ryanne krijgen we een mooie set voorgeschoteld. Ryanne kondigt aan dat hun nieuwe cd, “Here Now, There Then”, echt precies vandaag is uitgekomen en in de drie kwartier die ze krijgen, worden hier dan ook veel nummers van gespeeld.
En dan is het de beurt aan de Belgen van Steak Number Eight. Ik heb deze band al een paar keer eerder live mogen meemaken. Van alle optredens die ik van ze heb gezien is die van vanavond veruit de aller wildste show die ik nu meemaak. Ook in vergelijking met live-optredens van andere bands die ik heb gezien de laatste tijd overigens… 
Met hun rauwe sludgemetal met ingenieuze progressieve en postrock invloeden brengen de mannen van Steak #8 het publiek in vervoering en al snel vormt zich een grote moshpit in het midden van het zaaltje. Zanger/gitarist Brent Vanneste kent vrijwel geen rustmomenten en springt als een bezetene vol adrenaline het podium over en duikt een paar keer zelfs het publiek in. De meeste nummers die worden gespeeld komen van het laatste album Kosmokoma. Hoewel het tempo nergens inzakt, komt het energieke hoogtepunt van het nummer Dickhead van het album All Is Chaos, opgedragen aan de nieuwe president van de VS. Het optreden duurt maar een uurtje, maar vanwege het extreem hoge tempo waarin de band speelt heb ik niet het idee dat iemand iets tekort is gekomen. De adrenaline giert nu nog steeds een beetje na in mijn lijf!
