Doug Aldrich (The Dead Daisies): Ik ben rock 'n' roll dankbaar

The Dead Daisies is een supergroup die al redelijk wat namen heeft zien komen en gaan. Wanneer in 2018 zowel de vocalist en bassist de band verlaten laat dat een groot gat achter. Men weet echter twee vliegen in een klap te slaan door vocalist / bassist Glenn Hughes (ex-Deep Purple en Black Sabbath) te strikken. In Januari komt het nieuwe album, Holy Ground uit. Ik sprak met gitarist Doug Aldrich (ex-Whitesnake), die sinds 2016 bij de band zorgt voor het schrijven van veel van de songs.
HET ALBUM EN DE BAND
Doug werkte eerder al met Glenn Hughes. Was hij ook de reden dat Glenn werd aangetrokken als nieuwe frontman? “Dat niet, maar toen men het er over had was ik wel enthousiast. Je wil, als iemand de band verlaat hem niet vervangen met hetzelfde type vocalist. Je wilt iets nieuws en fris. Glenn Hughes zorgt voor die frisse nieuwe start.”
De rol van Doug bij het schrijven van de nieuwe nummers was erg groot. Met het aantrekken van Glenn besefte hij dat hij nieuwe dingen kon proberen. Voorheen werden de nummers echt met de hele band geschreven. Voor het nieuwe album prepareerde hij nu wat ideeën en Glenn ook. “De songs komen wel voort uit de samenwerking van ons alle vier, maar mijn rol was zeker wel groot. De teksten en zanglijnen zijn helemaal van Glenn. Zijn teksten zijn zo geweldig en hij heeft een stijl die echt de zijne is. Wat ik zo mooi vind aan zijn teksten is dat ze ruimte over laten voor eigen interpretatie. Neem nu Holy Ground. Persoonlijk denk ik dat dat nummer gaat over ons leven. Want het leven, is holy ground (heilige grond). We hebben nu dit virus en nog veel meer dat ons leven verprutst. IJskappen ter grote van Nederland die smelten, bosbranden in Californië en Australië.”
Het nieuwe album klinkt ondanks de nieuwe vocalist nog steeds echt als The Dead Daisies. Doug ziet als belangrijke verklaring het gitaarspel van David Lowy. “Ik vind het leuk om de sterktes van elk bandlid te ontdekken. Het spel van David drukt echt de stempel op de band. Zo gebruikte ik verschillende gitaren op Holy Ground, maar het klonk pas echt als The Dead Daisies nadat het gitaarspel van David was toegevoegd. Zijn gitaarspel is heel simpel en eerlijk. Ik vind het echt heel mooi wat hij brengt en hoe hij zorgt dat het geluid van de band consistent blijft. Dat terwijl Glenn dan juist weer een heel nieuw geluid weet toe te voegen.”
Doug heeft zo ook wel zijn favorieten op het album. Hij vind ze allemaal mooi, en is erg tevreden met de volgorde van hoe ze op de plaat zijn beland. Hoe het begint, hoe sterk het titelnummer Holy Ground is… Hij vind het nummer Like No Other ook erg sterk. Hij heeft het speciaal geschreven met Glenn in zijn hoofd. Op een bepaald moment valt de bas (die Glenn naast de vocalen bijdraagt) ineens weg en blijven alleen de beide gitaren over. Dat had ik nooit met een andere samenstelling gedurfd. Het geeft Glenn de kans om straks live even te focussen op zang, het publiek in te kijken en dan ineens voort te zetten met een heavy groove op bas.”
Ik vraag me af of het spelen in een supergroup als The Dead Daisies niet meer voelt als de rol van een freelancer in tegenstelling tot spelen in een echte band. Tenslotte zijn de bandleden niet samen gestart met oefenen in een garage ergens. Toch geeft Doug aan dat het wel degelijk als een echte band voelt. “The Dead Daisies is echt mijn focus en dagelijks werk. Het voelt echt als een band, anders zat ik er niet in. Het management wil ook dat we toegewijd zijn aan de band en er zijn als ze ons nodig hebben. Daarnaast steunen we elkaar en zijn we een soort familie. Ik ben een man op middelbare leeftijd, maar het voelt in deze band nog gewoon als dertig jaar geleden.”
 
LOCKDOWNS
Voor het album bracht de band nog de EP The Lockdown Sessions uit. Toch werden die opgenomen na het album. De opnames van het album vonden plaats nog voor de lockdown. Het uitbrengen van het volledige album werd echter uitgesteld vanwege de lockdown. Het zou eerst uitkomen in april toen juni en uiteindelijk werd het januari. De reden was natuurlijk dat men het album niet live kon promoten. Inmiddels is de band hoopvol later in het jaar toch te kunnen optreden, al zal de geplande tour niet kunnen starten in februari zoals eerst gepland. Met The Lockdown Sessions geven ze fans toch wat om zich nog verbonden te voelen met de band. Het startte met een paar video’s en werd uiteindelijk een EP.
Doug geeft ook aan het vaccin zeker te willen nemen. “Als het de wereld helpt, help ik de wereld. Als het om mijn kinderen gaat, wacht ik even af, maar ikzelf neem het zeker. Ik kan zonder vaccinatie straks misschien niet eens naar Nederland of Europa komen, dus ik moet het vaccin ook wel nemen. Ik heb het er met Glenn nog over gehad, en we zijn het eens dat we ons moeten laten vaccineren. We willen niemand gevaar laten lopen door onze optredens. Muziek is van alle industrieën het hardst geraakt. We moesten als eerste stoppen en zullen waarschijnlijk ook als laatste starten. Het missen van live shows is wel heel erg. Muziek is essentieel voor mensen. Het is als voedsel. Het is belangrijk voor je mentale gezondheid.
Over gezondheid gesproken, voor iemand van 56 ziet Doug er nog verbazingwekkend gezond uit. Dat kan hij wel verklaren, “Op foto’s zie ik er goed uit omdat men mij zo voordelig mogelijk op de foto zet. Daarnaast plaatst men nog vaak foto’s van tien jaar terug, toen ik nog in Whitesnake zat. Ze zien die foto’s en denken dat ik er nu nog zo uit zie. Ik probeer op mezelf te letten en gezonden te leven, maar heb echt wel rimpels in mijn gezicht. Weet je wat het slechtste voor je huid is? Roken. Ik begon met roken en het werd, net als in het nummer Mr. Brownstone van Guns ‘n’ Roses meer en meer. Ik rookte op een gegeven moment twee pakjes per dag. Dus wie dit leest, rook niet!”
ROCK ‘N’ ROLL
Als laatste vraag ik me af wat een oude rot in het vak als Doug  nou vind dat rock ‘n’ roll betekend. Hij verteld, “Het is een levenswijze. Het gaf mijn leven vorm. Rock ‘n’ roll is vrijheid, opwinding, geluk, het neerhalen van muren. In de jaren vijftig, toen Elvis kwam en later The Beatles en The Rolling Stones, gaven ze mensen wat om voor te leven. Het is een levenswijze die ik al heel mijn leven leef. Ik ben rock ‘n’ roll dankbaar.”
 
Photo (c) Fiaz Farelly provided by label for promotional purposes.