Down – Down IV Part 1: The Purple EP

Toen ik in 1994 het nummer I’m Broken van Pantera hoorde, was ik meteen omver geblazen. Bijna zelfs verliefd op de sound van deze band. Ik heb dan ook altijd een zwak gehad voor deze muzikanten. Afgelopen zomer wist Vinnie Paul met zijn band Hellyeah de aandacht op zich te vestigen met een nieuwe cd en nu komt ook zanger Philip Anselmo met Down met nieuw werk. Het betreft een eerste EP uit een rij van vier die volgend jaar worden uitgebracht.  Zes nummers telt de EP. Opvallend aan het eerste nummer is het tempo waarin Down op deze nieuwe cd te werk gaat. Ik ben van Down al gewend dat het tempo absoluut niet hoog ligt, maar met Leviation als voorbode lijkt Down een reïncarnatie van het geluid van het aloude Black Sabbath te verwezenlijken. Zwaar, met een zanglijn die in de jaren zeventig zeker niet op zou vallen. Single Witchtripper volgt met eenzelfde intensiteit. Dat wil absoluut niet zeggen dat het geluid, dat ernstig richting doommetal glijdt, eentonig of makkelijk is. Ik geloof niet dat drummer Jimmy Bower een moment in eenzelfde tempo drumt. Alsof de gitaar een gedeelte van de ritmesectie heeft overgenomen en Jimmy zijn eigen partij door het nummer gooit. De Down-wals gaat de complete EP door. Echte verrassingen kent de EP namelijk niet. Zwaar, langzaam, eerlijk en hypnotiserend. De teksten zijn met Open Coffins en The Curse Is A Lie niet heel positief. Wanneer Philip in Open Coffins zingt over “A grave in the sky..because my coffin is open”, ben ik even van mijn apropos. Part 1 is uiteindelijk een heerlijke EP voor de fans van Down en maakt mijzelf nieuwsgierig naar Part 2 t/m 4 volgend jaar.