Het weer is deze keer iets anders dan voorgaande jaren. Niet zoveel zon, kans op buien en de temperatuur doet het ook rustig aan. Voordeel is dat het niet zo stoffig is op het terrein. Gelukkig valt het met de modder ook erg mee. Er zijn slechts een paar plekjes waar het wat modderig is. De organisatoren hebben veel aandacht besteedt om alles goed te organiseren. Houten vlonders en andere aanpassingen lijken prima te helpen. Gelukkig valt het met de regen op het festivalterrein erg mee. Ik heb slechts enkele druppels gevoeld. Helaas kreeg ik wel flinke buien over me heen op de heen en terugweg naar Down The Rabbit Hole. Moet je maar niet gaan fietsen…
Bad Nerves
Het mag de pret niet drukken. Zeker niet als je mag beginnen met de punkpop van Bad Nerves. Dat de zanger een T-shirt aanheeft van the Ramones zegt eigenlijk genoeg. De nummers zijn kort en krachtig. Het tempo telkens vergelijkbaar zodat het publiek makkelijk meegenomen wordt. Het gevolg is een flinke pit en links en rechts een crowdsurfer. Bad Nerves zorgt voor herkenbare hapklare brokken. Niets meer maar zeker ook niet minder. Fijne start van de dag.
The Gaslight Anthem
Ondanks dat beide onder rock te scharen zijn met flink wat aandacht voor elektrische gitaar is The Gaslight Anthem van een andere orde dan Bad Nerves. In plaats van beleving staat hier het liedje meer centraal. Het tempo ligt beduidend lager. Er is veel aandacht voor de opbouw van nummers. De zang van Brian Fallon klinkt aangenaam ruig. De muziek past door de relatief rustige aanpak perfect bij een zonnige dag aan het water of in een sfeervolle popzaal. Helaas laat de zon het afweten en moeten we het doen met een bewolkte en relatief donkere dag. Probleem is dat de band een beetje blijft hangen in hetzelfde segment waardoor de aandacht naarmate de set vordert verslapt. Op zo’n groot podium mis je dan toch de energie die Bad Nerves nu juist weer wel had. Opvallend detail, het Ride the Lightning logo van Metallica op de rug van Brian.
Blondshell
Blondshell is duidelijk geen bombshell. De teleurstelling is groot. Misschien mogelijk gemaakt door DTRH’s omschrijving met vergelijkingen met PJ Harvey en Courtney Love. Dat haalt Blondshell bij lange na niet. Haar stem heeft live veel te weinig afwisseling. Het blijft vaak hangen op een bepaalde toon. Heeft deels te maken met de live setting van de band die achter haar speelt. De kracht van onder andere elektrische gitaar en drums kan ze maar moeilijk evenaren. Haar stem blijkt te weinig kracht te bezitten om de genoemde vergelijkingen enigszins waar te maken. Blondshell haar popmuziek is bovendien wel heel erg op veilig. Iets wat je bij de twee genoemde dames nu ook niet echt kan zeggen.
Yard Act
Geef je muziek wat extra oomph en twee zangeressen en het publiek in de tent gaat los. Het is natuurlijk niet zo simpel zoals in de eerste zin gesteld. Zanger James Smith mag zich met recht een echte frontman noemen. Hij neemt het publiek met zijn mimiek en stem mee door een aan postpunk gerelateerde vrolijke bende. Juist die laatste toevoeging maakt Yard Act geslaagd. De saxofoon, de elektrische gitaarstukken en een fijne drummer/ bassist leggen de basis. De choreografie van de dames en de samenzang maken het af. Yard Act scoort hoge ogen op dansbaar vermaak. Dan vergeven we de band dat ze even een wat mindere fase hebben. Op het eind komen ze namelijk ijzersterk terug. Uitmondend in een terecht gejuich van een volgepakt Teddy Wider.
Psychedelic Porn Crumpets
Wanneer elektrische gitaren je ding is dan is Psychedelic Porn Crumpets jouw band. Aanrader van de dag. Dit is energieke rockmuziek zoals het hoort. Dan zijn twee elektrische gitaren niet genoeg. Je gebruikt er liever drie. Dat ze regelmatig andere melodieën volgen zonder de cohesie te verliezen maakt het helemaal af. Hoewel de psychedelica in de muziek misschien wat ver te zoeken is maakt de band dit goed door het grote videoscherm. Absoluut fantastisch gemonteerde beelden. Het past perfect bij de gedreven muziek. Live is de band vele malen indrukwekkender dan hun toch ietwat gepolijste studiowerk. Dit is hoge school rock zonder dat het aan daadkracht verliest. Gevolg is dat het publiek massaal op tilt slaat. Dit lijkt ook effect te hebben op de band. Onder andere te horen aan het steeds groter wordende enthousiasme van de zanger. Het is alsof de muziek niet alleen het publiek opzweept maar dat de band net zo hard opgezweept wordt door het publiek. Beste optreden van de dag.
LCD Soundsystem
Lastig te beoordelen waar het aan ligt. LCD Soundsystem staat voor een vol veld haar best te doen. Het ziet er goed uit maar de band pakt me niet. Mogelijk komt het door het energieke optreden hiervoor van Psychedelic Porn Crumpets maar het komt ook door LCD Soundsytem zelf. De band lijkt wat routineus te spelen. Op de kwaliteit valt weinig aan te merken maar op de intensiteit en bevlogenheid wel. Ze doen hun ding, doen het goed maar daar blijft het een beetje bij. Dat het geluid en de muziek veel midden bevat en weinig bas heeft helpt niet mee. Solide optreden maar persoonlijk zie ik graag wat meer.
Tekst : Ron Schoonwater
Foto’s : Dave van Hout