De vierde editie van Down the Rabbit Hole start met een zonnige dag.
De eerste festivalgangers hadden zich op donderdag al geïnstalleerd op het campingterrein, terwijl anderen langzaam binnen druppelden op de vrijdag. De temperatuur van rond de 25 graden is ideaal voor de fervente festivalganger die zijn weg weer heeft gevonden naar de groene heuvels in Beuningen. De indeling van het festival is dit jaar iets anders van opzet ten opzichte van vorig jaar waardoor je als bezoeker de nieuwe indeling van het terrein als ruimer ervaart. Naast muziek is en blijft het kleine broertje van Lowlands toch een totale ervaring van sfeer waarbij meerdere zintuigen worden geprikkeld. De aankleding van het terrein, de randprogrammering en de verrassende elementen die er dagelijks zijn zorgen daar wel voor.
My Baby
Het is niet de eerste keer dat My Baby op het podium van DTRH staat. Ook
vorig jaar trok het Nederlands-Nieuw-Zeelandse trio grote belangstelling, maar nu was ze te zien op de mainstage. Niet alleen stonden ze op het podium een geweldige show weg te geven, ook hebben ze de openingstocht over de camping van DTRH verzorgt dit jaar. Met een voodoo karavaan trokken ze over de campings richting de festival poort. Met hun mystieke show geven ze een eerbetoon aan de goden van blues,voodoo, gospel, triphop, dance en psychedelica. De festivalgangers trokken dan ook massaal de tent in toen de eerste tonen van de mainstage klonken . Van hun nieuwe album ‘Prehistoric Rhythm’ brachten ze verschillende nummers ten gehore wat de volle tent in een dancetrance bracht onder het genot van een koel briesje.
Cage the Elephant
Bij Cage the Elephant werd je flink wakker geschud door de energieke
gebroeders Shultz die letterlijk van het podium af stuiterde om zich tussen het publiek te begeven, maar ook door de opvallende bewegingen van de leadzanger waarvan je dacht Mick Jagger in te herkennen. Het toegestroomde publiek werd daardoor aangestoken en stuiterde mee met de klanken van alternatieve/garage/punk – rock die de uit Amerika afkomstige band ten gehore bracht.
Bear’s Den
Een van de hoogtepunten was toch wel Bear’s Den. Loepzuiver brachten deze
mannen hun folkrock liederen ten gehore van oa hun album Red Earth & Pouring Rain. Het zijn niet de visuele effecten die deze show aantrekkelijk maken maar voornamelijk de sympathieke uitstraling van de band die het optreden zo bijzonder maakt. De band had op het hoofdpodium een beetje een valse start omdat de gitaar van zanger Andrew Davie dienst weigerde. Na een kleine aanpassing kon de band weer vol gas geven om het publiek te overspoelen met hun dromerige songs.
Tash Sultana
De op You-tube ontdekte 22 jarige Australische Tash Sultana is niet alleen
een singer-songwriter maar ook een one-woman band met grote kwaliteiten. Dat Tash Sultana een multitalent is laat ze zeker zien en horen. Met behulp van een loopstation en verschillende instrumenten brengt ze solo een aanstekelijke muur van geluid ten gehoren die met riffs en beats verbonden zijn. Folk, reggae, funk, rock en soul zijn invloeden die terug te horen zijn in haar songs waarmee ze de festivalgangers onderste boven blaast.
Bonobo (live)
De uit Engeland afkomstige DJ/producer die op DTRH uitpakt met een 6 koppige band en gastzangers lieten de sounds horen van gelaagde jazz, exotica, house en afrobeat gekenmerkt door de synthesizer-klanken. De diepe bassen die kenmerkend zijn lieten de massaal toegestroomde festivalgangers deinen op zijn muziek.
Rag’n’bone man
Deze Britse singer-songwriter is een type grote knuffelbeer met eengeweldige stem. Hij laat het publiek dan ook genieten zijn songs die verderklinken dan alleen de tent waar hij in staat. Een sympathieke, bescheiden man die de tijd neemt voor zijn publiek sluit af met de hit ‘Human’ waarmee hij vele fans mee gemaakt heeft.
Moderat
De Berlijnse acts Modeselektor en Apparat kwamen samen in en groeide uit tot het nog succesvolleModerat.De headliner van deze dag en voor het eerst in het bestaan van DTRHeen echte elektronische. Ondanks dat het geluid slecht was gaven de leden van Moderat een geweldige show weg die DTRH op hun voegen deed denderen. Voor de festivalgangers een afsluiter om eens flink uit hun dak te gaan.
Overige foto’s :All we are, Pink Oculus, Wand, Julia jacklin, Weval, Nick Mulvey en Pond
Fotografie : Dave van Hout
Tekst : Josanne van der Heijden
