Deze Amerikaanse band staat als enige band tot nu voor de tweede keer op Down The Rabbit Hole.
In dat jaar hadden ze minder geluk omdat ze overlapt werden door The Black Keys. De gitarist vertelde dat hij even naar zijn voeten keek en weer op keek en dat toen de hele tent leeg was. Dat was dit jaar anders. Al vanaf de eerste energieke iets wat stoner psychedelische klanken is het feest in de volle tent. Dat bleef het hele concert lang. De eerste moshpit van het festival is een feit, wat een feest. Wat een energie.
De grote tent van de Hotot (mainstage) liep lekker vol voor de volgende act, Nathaniel Rateliff & The Night Sweats. Als de eerste klanken van de drummer en het orgel door de tent heen galmen begint het publiek te dansen. Vanaf moment 1 is het een groot feest en gaat iedereen los. Deze typische Amerikaanse act speelt soulvolle gospel Americana blues. Als de band een langzamer slowblues nummer inzet daalt de energie in het publiek, dit was jammer en er liepen ook wat mensen weg. Hij wist deze energie snel te hervatten door een up-tempo blues nummer in te zetten. De energie is terug en het feest gaat door tot dat zijn grote hit S.O.B klinkt.
Als deze miss rock ’n roll op komt klinkt een luid applaus, je merkt dat mensen hier op hebben gewacht. De tent is dan ook echt bomvol, buiten de tent staat het nog rijen dik. Met haar heerlijk nonchalante uitstraling weet de Australische schone het publiek in te pakken met haar luide gitaar en simpele teksten. Het publiek komt in het begin moeilijk los maar dat draait bij als ze wat bekendere liedjes gaat spelen. Muzikaal is het allemaal net niet perfect maar dat hoort ook wel bij haar 90’s grunge rock stijl met blues invloeden.
Deze 4 Britten hebben een breedte scala aan stijlen die ze spelen. Je kan er je vinger niet opleggen, het is Electro-pop met rock en soms wat hiphop. De hoge noten kan de zanger makkelijk halen. De eerste paar nummers waren geluidstechnisch niet heel sterk en de band had hier last van waardoor het niet helemaal zuiver was. Dit corrigeerde ze vrij snel en het werd een grote dansende massa mensen. Het werd gelukkig nog een groot feest, jammer van de valse start.
Sinds de jaren 90 draait deze vrouw mee en heeft al vele albums op haar naam staan. Vanavond heeft ze vooral nummers van haar nieuwste plaat gespeeld, deze plaat is dit jaar uitgekomen en is erg goed ontvangen. Het verhaal achter deze plaat is erg mooi, ze is langs verschillende crisisgebieden gegaan om deze verhalen naar liedjes te omschrijven. Met een band waar je u tegen zegt achter zich met onder andere mensen uit Queens of the stone age en Nick Cafe and the bad seeds. Het was een politieke show met veel over de brexit en wereldproblematiek.
Foto’s door Dave van Hout.