Op de tweede dag van Down The Rabbit Hole is er nog een toestroom van nieuwe gasten bij de poort wat op in de loop van de dag op het terrein ook goed te merken is. De aangescherpte controles vanwege de terreur dreigingen zorgen voor een wachtrij bij de ingang, iets wat de mensen gelaten over zich heen laten komen. Het Nederlandse klimaat zorgt ervoor dat de temperatuur enkele graden lager is dan de voorgaande dag. Bikini’s, zwembroeken en blote basten hebben plaatst gemaakt voor vesten,truien en af en toe een regenponcho. De locatie van Wilde haren x Desperados is dit jaar centraler te vinden dan voorgaande jaren. Er ligt een party pier aan en in het water waar bizarre feestjes plaats vinden. Onverwachte artiesten en gasten duiken op die je verassen met een mix van Hollandse finest hiphop acts en dj’s sessies. Het Vuige veld doet dit jaar weer zijn naam eer aan, puur hard metaal en fysieke inspanning dat is waar het hier om gaat. De plek waar je workouts kan doen oa tijdens de bootcamp trainingssessies. Heel anders en minder inspannend is dan de relaxte sfeer van het Idyllische veldje, waar saamhorigheid op disco en Jamaican muziek de boventoon voeren.
Navarone
De Nijmeegse band Navarone nam de aftrap in de Fuzzy Lop tent waar ze de festivalgangers in een overvolle tent in een bijna thuiswedstrijd eens goed wakker schudden met hun stevige gitaren werk. Een goed begin van een nieuwe festivaldag op DTRH. Rockmuziek met een alternatief, progressief en hard randje dat misschien beter had gepast op een later tijdstip in het programma om de intensiteit ervan te doen ervaren. De hoge uithalen van Merijn van Haren zijn weer dik in orde en hadden wat mij betreft een groter podium verdient.
Babylon Circus
Babylon Circus is een Franse band, die een mix van onder andere Franse
volksmuziek, ska en reggae speelt. De openingsact op de mainstage valt bij veel mensen in goede aarde. De vrolijke uptempo Franstalige muziek maakt de mensen enthousiast en laat ze golven op de muziek met een dansende massa als gevolg. De pogingen van de band om Nederlands te spreken wordt door het publiek zeer gewaardeerd voornamelijk omdat ze toch zeer verstaanbaar benadrukken dat muziek een universele taal is. Babylon Circus laat dat zeer zeker zien, horen en voelen. Perfecte keuze om de dag mee te beginnen in de Hotot.
Izzy Bizu
Izzy Bizu, een jonge talentvolle Britse zangeres met klanken van soul, R&B en pop zorgt voor de zomerse klanken op deze wat iets frissere festivaldag. Dat ze al ervaren is en zich onbezorgt opstelt wordt aan het begin van de set al snel duidelijk. Tijdens het inzetten van de eerste noten merkt ze dat haar drummer plotseling spoorloos is. Om het publiek niet onnodig te laten wachten zet ze spontaan a capella het nummer Fever in. De overige bandleden haken meteen in onder luid gejuich van de menigte. Het zonnetje in huis, ofwel de tent, is wat Izzy is op deze vroege middag.
Bazart
De in Nederland inmiddels al aardig populaire Belgische band Bazart staat
bekend om zijn Indie-pop songs metNederlandstalige teksten. Ondanks de grote belangstelling voor de Vlamingen lijkt het alsof ze het publiek niet helemaal mee krijgen in de flow. De anders zo populaire songs, lijken vandaag zwaarder van tekst. Ondanks verwoede pogingen van frontman Mathieu Terryn om zieltjes voor zich te winnen moeten we concluderen dat deze missie maar deels geslaagd is. Uiteindelijk is het de hit ‘Goud’ die ervoor zorgt dat DTRH publiek toch nog even uit hun dak kunnen gaan.
Spinvis
Spinvis, you love him or you hate him, een tussenweg is er niet bij deze eigenzinnige muzikant. Met zijn experimentele pop doet deze woordkunstenaar met Nederlandstalige literatuur muziek zijn eigen ding ongeacht wat anderen ervan vinden. Met een nieuw album op zak genieten Erik de Jong zoals Spinvis eigenlijk heet en zijn uitgebreide band zichtbaar om weer lekker de wei in te gaan met hun nieuwe materiaal. De tent staat goed vol en wordt mee gezogen op de bewerende klanken en dromerige teksten. Een dikke voldoende voor de setlist waar nieuw materiaal goed is ingepast tussen de klassiekers die toch iedereen wil horen.
Typhoon
Typhoon de Nederlandse rapper/zanger van Surinaamse afkomst vertelde hij dat dit het eerste optreden na een half jaar was, en wat voor een optreden. De energie knalde van links naar rechts en hij zette met zijn enthousiaste band de hele tent van het begin op zijn kop. Een feestje maken dat was het doel en een feestje maken met zijn rap en Nederhop sound dat is wat Typhoon deed. Nadat Typhoon al onder de douche stond deinde de festivalgangers na afloop nog enige tijd na in de tent om na te genieten van dit geweldige feest.
Benjamin Clementine
Bij het betreden van het podium zou je qua uiterlijk bijna zeggen dat de Engelse Benjamin Clementine met zijn flinke kuif een van de nazaten van Little Richard. Maar als hij achter zijn piano is gekropen en de eerste noten klinken weten we meteen dat dit een heel ander genre is. Zijn muziek kunnen we het beste bestempelen als avant garde met een vleug klassiek, bij sommige momenten waan je jezelf soms op Broadway. Benjamin Clementine weet waar hij mee bezig is en straalt dat ook uit. Hij laat niets aan het toeval over. Op het podium lijkt hij alles in de hand te hebben. Zo komt hij bv ook regelmatig achter zijn piano vandaan om het koor wat achter op het podium staat zelf met strakke hand te dirigeren.
Soulwax
Soulwax mogen we best de festivalact van DTRH 2017 noemen. Met maar liefst drie drummers
en drie mengpanelen is het volledige hoofdpodium gevuld. Een kompleet wit bouwwerk met aan de zijkanten 2 grote kubussen waar nog doeken voor hangen beloven spektakel. En inderdaad na het vallen van de doeken en het verschijnen van 2 drummers zetten ze een show neer waaraan je niet voorbij kuntgaan. De doordringende sound van de beats en drums die als razende tekeer gaan omringdmet witte geluiddempende wanden zodat ze optimaal klinken. De Dewaele broers achter de synthesizers zorgen ervoor dat je de dance rock/punk tot diep in je beenderen voelt klinken. Een kolkende massa tot aan het einde van de tent en zelfs daarbuiten zijn het bewijs dat het een juiste keuze is geweest om deze band te boeken voor de mainstage. Al zou Soulwax wat mij betreft zelfs met Fleet Foxes van positie als afsluiter hebben mogen wisselen. Soulwax bracht indrukwekkende set die niet alleen een lust was voor het oor maar zeker ook voor het oog.
Fleet Foxes
De zeskoppige folkband, Fleet Foxes is de headliner van de zaterdag op DTRH. Ze hebben de moeilijke en oneervolle taak om na het zeer succesvolle optreden van Soulwax het festival voor deze dag af te sluiten. De energie van Soulwax hangt nog in de ruimte, waar ze met hun wat serieuzere muziek tegenop moeten boksen. De band staat er om bekend om de nummers tot in perfectie uit te willen voeren, dit is vandaag zeker niet anders om dat er ook nummers tussen zitten van de onlangs verschenen plaat Crack-Up. De nog redelijk onbekende nummers in combinatie met het eindeloze stemmen tussen de nummers door maakt dit het er niet gemakkelijker op voor de neutrale muziekliefhebber om de aandacht vast te houden. Ondanks dat het geluid zuiver was en de band goed op elkaar afgestemd, lijken ze de festivalgangers niet echt te kunnen overtuigen van een waardige headliner voor dit festival.
Fotografie : Dave van Hout
Tekst : Josanne van der Heijden