Ondanks dat de leden van DragonForce niet stil hebben gezeten, hebben we vijf jaar moeten wachten op het nieuwe album, Warp Speed Warriors. Zoals de titel doet vermoeden raast dit album door de speakers. Power Metal is een genre wat ik mede door bands als Helloween en Blind Guardian heb leren kennen. DragonForce was de eerste “nieuwe” Power Metal band die mijn aandacht greep, al bestaat de Britse band dit jaar ook alweer 25 jaar. Warp Speed Warriors is het negende album van de band. In de afgelopen 25 jaar heeft de band enkele line-up changes meegemaakt en is bassist Alicia Vigil nu voor het eerst te horen op een DragonForce album.
Astro Warrior Anthem raast door de speakers om het album in te luiden. Wat me direct stoort is hoe overdreven luid dit nummer is geproduceerd. Wellicht dat ze hiermee wat extra energie aan het nummer willen geven. Het nummer zelf is een vrij standaard snel metal nummer wat me nog niet direct weet te overtuigen. De snelheid van Astro Warrior Anthem wordt nog even herhaald met een nummer over The Legend of Zelda. Power of the Triforce gebruikt dezelfde formule, echter wel met betere uitvoering. Het refrein is catchy zonder vervelend te worden, de tekst is wellicht wat simplistisch maar effectief. Als liefhebber van The Legend of Zelda games kwam dit nummer in ieder geval als een aangename verrassing wat me gelijk enthousiast maakt voor de rest van het album.
Helaas biedt het album weinig nieuws. Ik had regelmatig het idee dat ik naar nagenoeg hetzelfde nummer aan het luisteren was. Waar Starbound Stories, het solo album van Marc Hudson, me aangenaam wist te verrassen vorig jaar, weet Warp Speed Warriors mij niet te grijpen. De momenten dat er variatie in de nummers wordt gebracht klinkt het wat rommelig en lijkt het een mengelmoes van ideeën te worden die niet altijd even goed samen gaan. Het 52 seconden durende Prelude to Darkness wat overging in The Killer Queen was voor mij het hoogtepunt van het album. Puik gitaarwerk met een energie die ik bij het lezen van de album titel had verwacht. Ietwat standaard lyrics, al maakt de band dat instrumentaal meer dan goed.
Ondanks dat dit album enkele goede nummers heeft, weet DragonForce me ditmaal niet te overtuigen. De nummers lijken teveel op elkaar en de momenten dat de band een andere richting in lijkt te gaan klinken rommelig en inconsistent. Ik vraag me bijvoorbeeld af welk publiek ze probeerden te bereiken met de cover van Taylor Swift’s Wildest Dreams. Helaas hebben meerdere luisterbeurten me niet kunnen overtuigen en zie ik dit toch als een van de minder sterke albums in de DragonForce discografie.