Dream Theater – HMH (Amsterdam) 17-2-2014

Dream Theater is en blijft een unieke band. Niet alleen omdat ieder album weer een nieuwe dimensie toevoegt aan het inmiddels indrukwekkende oeuvre van de Amerikaanse groep maar ook omdat iedere tour weer totaal anders is dan de vorige. Mede hierdoor heeft de band een hondstrouwe aanhang opgebouwd die ook nu weer in grote getalen de weg naar de hoofdstad weten te vinden want de HMH zit bomvol.
In vergelijking met het vorige optreden in Nederland (IJsselhal Zwolle, 2012) komt Dream Theater in de HMH veel beter tot zijn recht dan in een oude veehal. Het podium is groot en mooi, het licht zeer smaakvol en het geluid is zoals altijd perfect. Traditiegetrouw is ook de setlist weer compleet anders dan twee jaar geleden. Bovendien staan de heren, inclusief een korte pauze van een kwartier, drie uur op het podium. Waar maak je dat nog mee?
Het vorig jaar verschenen album Dream Theater is met vijf nummers uiteraard ruim vertegenwoordigd. Uitstekende uitvoeringen van The looking glass, Along for the ride en opener The enemy inside komen mede door een prima zingende James LaBrie volledig tot hun recht. Maar niet alleen LaBrie is in vorm. Ook gitarist John Petrucci maakt zoals altijd grote indruk met zijn technische en tevens smaakvolle spel. Vooral de duels met bassist John Myung zijn af en toe om te watertanden. Dit tot groot genoegen van het enthousiaste publiek.
Omdat het dit jaar twintig jaar geleden is dat het Awake album werdt uitgebracht worden er deze avond maar liefst vijf nummers gespeeld van deze plaat waaronder The mirror en het prachtige Lifting shadows of a dream. Andere hoogtepunten zijn het mooie On the backs of angels en het geweldige Trial of tears van het album Falling into infinity uit 1997. En alsof dat nog niet genoeg is staat de toegift middels Overture 1928, Strange déjà vu, The dance of eternity en Finally free volledig in het teken van het in 1999 verschenen album Metropolis part 2 – scenes from a memory. Volgens veel fans toch de beste plaat die de band gemaakt heeft.
Het spelplezier straalt er na al die jaren nog steeds vanaf. Wellicht heeft drummer Mike Mangini daar wel een groot aandeel in gehad. Mangini (vervanger van originele drummer Mike Portnoy die in 2010 de band verliet) heeft zijn draai inmiddels volledig gevonden. Hij heeft weliswaar niet de krachtige uitstraling van zijn voorganger maar hij speelt alle moeilijke arrangementen met zichtbaar speels gemak en maakt daarmee minstens zoveel indruk als Portnoy. Dream Theater overtuigt deze avond dus op alle fronten. De staande ovatie na afloop is dan ook volkomen terecht.