Reeds geschreven en opgenomen in 2004 hebben de negen composities al die tijd op de plank gelegen. Regelmatig werd het stof er vanaf geveegd en werden de composities van een nieuw verfje voorzien, maar het was nooit geheel af en tussentijdse releases van Music To Stand Around en The Anitithetic Affiliation zorgden ervoor dat First Draft nooit fatsoenlijk is uitgebracht. Maar net als whiskey of wijn (soms zelfs kaas) doen de jaren het geheel rijpen tot het precies goed op smaak is. 2019 is voor Tom de Wit en Dreamwalkers Inc. het moment om het album dan te ‘ontkurken’.
Eraan beginnend bereid ik me voor op een complex album, want in het verleden heb ik gemerkt dat albums van TDW zich niet zomaar laten ontcijferen en zijn de luisterbeurten een expeditie, een reis door het muzikale landschap van Tom. First Re-Draft heeft echter een meer toegankelijke sound en ik ben al snel vertrouwd met het geluid op het album.
Van begin tot het eind is het lekkere progressieve rock dat de klok slaat. Endless biedt meteen een mooi en donker decor van waaruit gewerkt wordt en waarin de keyboards prettig nadrukkelijk zijn ingezet. Bij het invallen van de zang wordt er wat gas terug genomen, maar tussendoor zijn er de nodige kleine erupties die de zanglijnen aan elkaar lijmen en bruggetjes slaan. Daarbij zijn er de nodige progwisselingen die de aandacht netjes vasthouden en weet de gitaarsolo zijn eigen verhaal te vertellen. Mourning After is een mooi vervolg. Het klinkt wat mysterieuzer dan Endless en ook wat langzamer behalve wanneer de keyboards invallen. Kenmerkend voor het album is de koorzang die het stemgeluid van Tom ondersteunt. Ook zijn duale stemgebruik in een soort van vraag en antwoordspel klinkt passend bij het geluid van Tom de Wit. De koorzang is ook prominent aanwezig in Happy Day, een compositie die bij diegene die Tom live hebben gezien al bekend moet voorkomen, omdat het reeds in de setlist van de band is opgenomen.
Innerburn en Dreamwalk zijn voor mij het centrale progpunt van het album. Alle elementen in deze composities werken zich naar voren en hebben allen een duidelijke functie in het totale geluid. Door gebruik te maken van versnellingen, een krachtig drumgeluid, versterkend toetsenspel en een fraai gitaargeluid in de riffs en solo’s krijgt het geheel een sterk progressieve inslag die door de wat gelijkmatige zang van Tom netjes binnen de ‘hekken’ wordt gehouden. Een gelijkmatige zang die tevens de rust creëert en als een rode draad de rode lijn volgt.
Ergens lijkt New Strength in het verlengde te liggen van het voorgaande, maar deze compositie heeft toch wat accenten die afwijkend zijn. Je complete psychologische muzikale denkwijze wordt getriggerd door nogal zenuwslopende spelelementen die als een zonnewind lijken te willen ontsnappen aan de basis. Met Your Room krijg je echter wat rust in de bovenkamer door de sensitieve gevoelsbeleving en ervaar ik Your Room als een mentale tai-chi-oefening alvorens Dreamwalkers Inc. nog even integraal afsluit met My Loss. Ondertussen vertrouwd met het geluid op First Re-Draft past My Loss uitstekend in het totale plaatje met dien verstande dat de zang hier wat minder aanwezig is en het album muzikaal waardig afgesloten wordt.