Dregen – Dregen

Dregen is de naam van een Zweedse gitarist die wellicht bekend is van the bands The Backyard Babies en 
the Hellacopters. Na 25 jaar vond Dregen het tijd worden om een solocd op de markt te brengen waarin, zo zegt hij het zelf, het gevoel van Kiss, Slayer, The Beastie Boys en Miles Davis samenkomen in de composities. Zelf is hij ervan overtuigd dat het gelukt is, met een nadrukkelijke stempel van zichzelf er bovenop.
Na herhaaldelijk luisteren ben ik het echter niet tegen gekomen. Ikzelf neig eerder om te zeggen dat de geest van Skid Row en Rob Zombie door de nummers heen zweven, maar even vluchtig als de nummers zelf. In het vijfde nummer Pink Hearse komt er wat power door mijn boxen en dit nummer lijkt nog het meest in de buurt te komen van Rob Zombie. De eentonigheid echter overheerst en dat doet het eigenlijk bij alle nummers. Daarbij is de productie erg vluchtig te noemen en in openingsnummer Division Of Me is het drumgeluid zelfs irritant blikkerig. Dat hij bovengenoemde vier grote nummers wil samensmelten komt ook wel naar voren in het feit dat ik na drie nummers eigenlijk niet weet welke kant Dregen op wil met zijn muziek. Division Of Me is gewoon een vierkwartsmaatje en nogal poppy. Just Like That is een erg eenvoudig en eentonig rocknummer, terwijl Flat Tyre On A Muddy Road erg blues georiënteerd is. Slotnummer Mojo’s Gun kent voor het eerst op de hele cd een beetje tempo.
Tien eentonige nummers waren wel heel erg lang om naar te luisteren waarbij Dregen al zwalkend over de muzikale weg zijn doel probeert te behalen. Op zijn website vind je een lijst van cd’s waarop hij zijn medewerking heeft verleend. Misschien is dat ook gewoon wat hij moet blijven doen. Doen wat een ander heeft verzonnen.