Door de pandemie kwam het leven voor veel artiesten even stil te staan. De mogelijkheden om met elkaar de studio in te duiken waren lastig, evenals optreden en touren, hetgeen artiesten juist zo graag doen. Sinds de versoepelingen het weer mogelijk maakten zijn de Drive-By Truckers op volle kracht aan het touren. Na een flinke tour door de Verenigde Staten is nu Europa aan de beurt. Gewapend met het nieuwe album Welcome 2 Club XIII onder de arm kan een bezoekje aan 013 in Tilburg niet ontbreken toch?
Aan de ingang van de Next, de kleinere zaal van 013 staan wat teleurgestelde fans van Bush. De Amerikaanse band heeft wegens ziekte last-minute moeten afzeggen en kennelijk was niet iedereen daarvan op de hoogte. Of ze toch zin hebben in een concertje vanavond? Wie er dan in de zaal staan? De Drive-By Truckers natuurlijk! Na optredens op het festival Ribs & Blues en een bezoekje aan Paradiso is nu de Next aan de beurt. Bij binnenkomst staan dan ook flink wat bezoekers al te wachten alvorens het voorprogramma aftrapt.
De heren van de Drive-By Truckers zijn op tour samen met hun muzikale vriend Jerry Joseph, die praktisch overal de openingsact mag verzorgen. Jerry Joseph is een zanger, die evenals de Drive-By Truckers graag een politieke boodschap wil overbrengen met zijn muziek. De dolenthousiaste Amerikaan laat er dan ook geen gras over groeien. Hij tergt zijn gitaar met rauw gitaarspel en zijn doorgeleefde stemgeluid blijkt hier prima bij te passen. Hij stelt graag wat zaken aan de kaak en tussen de nummers door deelt hij ook de nodige anekdotes. Het wordt dan ook zelden saai bij deze muzikant. Zijn boodschap is luid en duidelijk te verstaan, het volume is aardig opgeschroefd in de Next en komt ver boven het geroezemoes van het publiek uit. Jerry Joseph heeft van alles meegemaakt in zijn leven en zijn drugsverleden heeft hij in de afsluitende song Tick schitterend weten te verwoorden. Tijdens dit laatste nummer wordt hij overigens vergezeld door de roadcrew van de Drive-By Truckers. Zo is het instrumentarium van het hoofdprogramma ook meteen ingespeeld!
Na een korte pauze is het tijd voor het hoofdprogramma. Er klinkt een kort nietszeggend intromuziekje en daarna doven de lichten van de Next voor een tweede maal. Drive-By Truckers betreden onder luid gejuich het podium en direct zijn de blikken gericht op Patterson Hood, Mike Cooley en de zijnen. Drive-By Truckers is een formatie waarbij het draait om de twee totaal verschillende zangers. Patterson is de zanger met een ietwat zachter stemgeluid en zo mag Mike Cooley juist weer rauw en luid uit de hoek komen. Hierdoor is er bij de Drive-By Truckers van alles mogelijk. Dat geldt overigens ook voor de setlist. Het meeste recente album Welcome 2 The Club XIII is alweer het 14e studioalbum van de heren, waardoor de heren een flinke discografie op hun naam hebben staan en ook flink wat nummers om uit te kiezen.
Naast de nummers van het nieuwe album staan ook veelal de nummers van het album Decoration Day centraal. Wie had gehoopt op muziek van de zeer politiek gearrangeerde albums The New OK, The Unraveling en American Band komt bedrogen uit. De heren gaan vanavond echt terug in de tijd. De nummers uit het verleden gaan erin voor zoete koek, de band speelt gedreven en weet dit prima over te brengen naar het publiek. De bezoekers aan de Next kijken aandachtig, zingen soms wat mee en laten zich na afloop van een song wel eventjes horen. Drive-By Truckers mag dan wel nummers schrijven met een politieke lading, maar het is geen band die tussendoor van alles loopt te prediken, de muziek zegt alles.
Wat is het een genot om deze band aan het werk te zien. Doordat de twee zangers zo’n verschillend stemgeluid hebben wordt het zelden saai. De mannen nemen met regelmaat de vocalen van een nummer tot zich, maar ook blijken de heren ook tweestemmig te kunnen zingen. Daarnaast kruist men ook muzikaal regelmatig de degens. Ze zijn ontzettend blij om na al die tijd weer op tour te mogen zijn en dat mag ook zeker worden gezegd voor de bassist, die van begin tot eind met een grote glimlach op het podium staat. Het publiek wordt dan ook enorm verwend, men heeft namelijk flink wat nummers op de setlist staan.
De nummers van hun huidige album blijken ook prima te passen tussen de rest van het repertoire en ondanks dat dit album nog maar net uit is worden deze songs al volop meegezongen. Ook geniet men volop als tijdens Every Single Storied Flameout er ook ineens blazers tevoorschijn komen. Er is dan ook zoveel te zien vanavond. Zelfs voorprogramma Jerry Joseph mag zijn vrienden komen vergezellen op het podium. Vol overgave klinkt Hell No I Ain’t Happy door de zaal in Tilburg. Gaandeweg de set schroeft men het volume wat meer op, het mag allemaal een tikkeltje harder en dit komt vooral tot uiting in Let There Be Rock, waarin de band hun muzikale liefdes bezingt. Na ruim anderhalf uur is helaas het einde van de show in zicht en als het zeer uitgelaten People Who Died door de gehele band (inclusief crew) wordt meegezongen zit het optreden erop. Samen met het publiek is men èèn geworden vanavond. Wat een pure klasse wat deze heren hebben laten zien. Wie echter toch een aantal favorieten heeft gemist vanavond zal een keertje moeten terugkomen als de Drive-By Truckers weer in het land zijn… maar om dat nu een straf te noemen..,.? Hell No We Are Happy…
Foto’s met dank aan Jostijn Ligtvoet Fotografie