Veelal van die “gezellige” tafereeltjes op de platenhoezen van Duel; ook deze keer weer. Meermalen hebben doodskoppies de cover van een album gesierd. Toch is de muziek van Duel wellicht voor een iets breder publiek geschikt, dan je in eerste instantie zou kunnen denken.
Duel snoept van meerdere muzikale walletjes, en doet dat heel goed! De mix van stoner, metal en ouderwetse seventies rock met punky energie komt goed binnen. Qua geluid had een band als Duel ook zo uit de zeventigerjaren kunnen komen; ietwat slordig, gruizig, maar eerlijk en direct. Heel erg technisch of verrassend wordt het niet, maar dat hoeft bij deze band ook niet.
Duel komt uit Austin, Texas, en maakt reeds sinds 2016 hun muzikale brouwsel met veel plezier. De vier eerdere studio albums en twee live registraties, zijn allen visitekaartjes van no-nonsense heavy riffs. Maar dan wel met uitzonderlijk fijne dubbele gitaarlijnen erbij, moet ik beslist vermelden. De opbouw van bijna (vr)olijke punky taferelen van opener Ancient Moonlight (die zanglijn die meegaat met gitaar in het refrein; geniaal), naar het zwaartepunt met lompe, creepy albumafsluiters Greet The Dead en Burn The Earth (wat een begin trouwens!); mooi gedaan. Zo’n album wat er gemakkelijk tussendoor kan, en net als voorgaande platen overigens, voor een redelijk breed publiek gemakkelijk te consumeren is. Live heb ik deze band nog niet mogen aanschouwen, maar dat zou ik zeker niet verkeerd vinden; dit lijkt me een live band bij uitstek! Wellicht ook erg geschikt voor festivals. Van mij mogen ze lekker zo doorgaan.