Duister artwork en de al even duistere titel Wheels Of Twilight; het debuutalbum van Dusk. Er zijn nogal wat bandjes genaamd Dusk, kwam ik achter (deze is nr. 58 bij Discogs). Dit is de Oostenrijkse variant; drie mannen en één vrouw, die garant staan voor een stevige portie rock/metal met een occult randje.
Heavy rock met occulte thema’s en een zangeres veelal in zwart en leder gehuld; waar doet dat aan denken? Precies; Lucifer. En dan bedoel ik niet die van Margriet Eshuijs en Henny Huisman, maar die van één van mijn favoriete muzikale duizendpoten, Nicke Andersson en zijn vrouw Johanna Sadonis. Qua muziek lijkt Dusk best een beetje op Lucifer; sterker nog, ze hebben reeds in het voorprogramma van dit Zweedse gezelschap mogen staan. Ook hier ligt de basis in de zeventigerjaren en wordt dit passend aangevuld met wat melodische metal elementen, waardoor ook hier in eerste aanleg snel muzikale vergelijkingen met bijvoorbeeld Warlock gemaakt zouden kunnen worden. Misschien zullen sommige mensen echter eerder kunnen denken aan Electric Citizen of Coven. Bij die laatste moet ik persoonlijk altijd aan die Janis Joplin bite (en bereik!) van Esther Dawson denken, en hoewel Denica Denkmair een goede zangeres is, wil ik haar nog niet met Jinx Dawson vergelijken.
De band kan in ieder geval wel hun donkere thematiek heel effectief uiten zonder de melodie ook maar een moment uit het oog te verliezen. Toch is het geheel beslist heavy te noemen; de power, spanning en zeggingskracht blijven fier overeind, door de solide basis van bas en drums en de gedreven gitaren en zang. Vooral in timing van hooks en overgangen evenals met enkele bijdragen van de gitaar kunnen ze best aardig in de buurt komen van “grote broer” Lucifer. Vooral dat intermezzo en de daaropvolgende overgang naar heerlijke solo bij Shapeshifter Driving My Love Away is prima uitgewerkt. Misschien had de mix iets kunnen bijstellen aan die prominent aanwezige, gortdroge basdrum (enigszins afhankelijk van de afspeelapparatuur, heb ik geconstateerd), maar verder een heel lekkere plaat, die ik naadloos achter een kantje Lucifer of Electric Citizen kan draaien. Een debuut waar ze trots op mogen zijn! Ondergetekende gaat nog op zoek naar de hiervoor verschenen EP The Toll.