De muziek van Duskhead is te omschrijven als ruige vette bluesrock alsof deze toch Nederlandse band, zo uit de klei van de Mississippi is getrokken. De drie nummers op de EP zijn inderdaad gestoeld op een bluesbasis met daar overheen een stevige pot rocksaus. Het gitaargeluid is zwaar en bepaalt voor een groot gedeelte het geluid van de band zonder overheersend aanwezig te zijn. Bijzonder in het geluid is het zanggeluid van Jochum van Weert. Het ligt prettig in het gehoor en lijkt, vooral in Gathering Of The Beards op het stemgeluid van Mark Sandman, de veel te vroeg overleden zanger van de band Morphine. In hetzelfde nummer is het daarbij overduidelijk dat het hier gaat om zuivere blues. Het bijzondere geluid in combinatie met wat piano, geeft het nummer iets extra’s mee.
Hoewel de EP maar elf minuten duurt is het een goede voorbode voor wat we kunnen verwachten wanneer Duskhead vanaf januari de podia gaat bestormen in vooralsnog de zuidelijke helft van Nederland. Duskhead zou echter op menig (blues)festival moeten schitteren in 2013.