Dust Bolt – Trapped in Chaos

Dit is nog eens een lekker headbang-album. Het is lekker stevig, degelijk thrash-werk zonder dat het echt uit de bocht vliegt.
Meer Testament dan Slayer, simpelweg lichter verteerbaar. Dat komt voor een groot deel door de prettige, cleane vocals van Lenny Bruce.
De band verstaat hun riffs, zoals die heerlijke riff die de opener en rode draad is van de track Rhythm to my Madness. Niet onverdienstelijk wordt het gas teruggenomen bij Another Day in Hell die laat horen dat Metallica niet de enige thrash band is die een lekker ballad kan brengen. The Bad Ad laat lekker snel drumwerk horen. Bloody Rain heeft net wat meer groove. Alle nummers hebben genoeg interessants te bieden voor de fans van het genre.
Toegegeven, het mist wellicht wat emotionele diepgang of agressie, maar naar mijn mening zijn er genoeg bands die dat al brengen. Ook het feit dat het gewoon erg eighties klinkt zie ik als positief. Een plaat als deze luister je om lekker op te headbangen, niet vanwege het vernieuwende karakter. Soms wil je gewoon een lekker patatje oorlog in plaats van een biefstuk. En voor die lekkere trek is dit een prima album.