Al vroeg zijn we binnen op de kunstijsbaan in Eindhoven voor een heerlijk dagje metal. Het weer zit mee en als het goed is zijn er een aantal dingen een stuk beter geregeld dan vorig jaar. Je kon dit jaar al van tevoren muntjes bestellen en ook de toiletgelegenheden zijn uitgebreid. Met 9 lekkere bands op het programma en de presentatie in de handen van de mannen van Rompeprop belooft het een mooi dagje te worden! Het festival is dit jaar vreemd genoeg niet uitverkocht en dat voor een festival met een early bird ticket prijs van € 15,- en bands als Anthrax en Obituary op de lineup. Het belooft in ieder geval een prima dag te worden op de kunstijsbaan in Eindhoven.
De eerste band wordt in stijl aangekondigd door de heren van Rompeprop, die zelf helaas niet meer optreden. Extremities uit Eindhoven mag het spits afbijten. Heel sterk begint het niet, de cleane zang mist behoorlijk power en zuiverheid, maar ook het geluid verdient wat afstelling. Zodra hij zijn screams opzet is het ineens een heel ander verhaal. De geluidsman heeft de afstelling een stuk beter voor elkaar en Thimo goot met verve en emotie hun ep presentatie er uit. De set wordt naar mate hij vordert steeds sterker en eindigt zeer goed. Dynamo metal fest is vertrokken!
Als tweede mag Audrey Horne uit Noorwegen laten horen wat ze kunnen op hard rock gebied. Vanaf de eerste noot zit hier een lekker tempo in. De zanger is vanaf noot 1 gewoon goed, sprake van enige nood aan opwarming is er niet. Hier is duidelijk te merken dat het gaat om oude rotten die ervaring hebben in het vak. Meezing refreinen en scheurende solo’s dicteren de set, terwijl beide gitaristen en de bassist een genot zijn om naar te kijken en te luisteren. De samenzang en het erg fijne gitaarwerk maken dit een lekker geheel, wat geen moment gaat vervelen.
Textures is een heel ander verhaal. Technisch een zeer hoogstaande band en bij vlagen ingewikkeld om naar te luisteren. Melodieus, dramatisch en zeer meeslepend zijn de termen die hier van toepassing zijn. De eerste moshpit van de dag is ook een feit. Terwijl er op mijn eigen armen behoorlijk kippenvel staat, headbanged menig publieks lid tijdens het nummer New Horizons zijn of haar nekspieren goed warm. De set is ijzersterk en getuigt van een gitaarbeheersing waar menig band jaloers op mag zijn. De niet aflatende grunts van Daniël zijn ook een lust voor het oor, deze heren weten duidelijk hoe ze een hele dikke vette set moeten neerzetten. Smaakt absoluut naar meer, maar helaas is de set niet al te lang.
Terwijl het zonnetje doorbreekt, begint Obituary en begint ook het publiek al goed in het bier te zitten. Alhoewel de set niet altijd even strak is, heeft de band het publiek toch al gauw helemaal mee. De moshpit is nu echt officieel geopend en al gauw is ook menig crowd surfer gesignaleerd, die helemaal uit hun plaat gaan bovenop het publiek. De band neemt af en toe wel wat tijd tussen de nummers, wat een klein beetje de vaart er uit haalt. Dit maken ze tijdens de nummers natuurlijk weer ruimschoots goed. Dat de band al even mee gaat en een historie heeft bij Dynamo maakt het optreden wel bijzonder. 25 Jaar geleden, in 1991, speelden ze ook al op Dynamo. Een paar nummers uit die tijd worden nog steeds in de set mee genomen, zoals Chopped in Half, maar ook de titeltrack van het eerste album, Slowly we Rot mag natuurlijk niet ontbreken in de vette set, die hiermee afgesloten wordt.
Als volgende mag Sacred Reich het podium betreden. De uit Amerika afkomstige thrashers geven een kneiter harde show weg. Ze herinneren zich nog dat ze hier in 1989 ook stonden, wat voor hun een enorm vette show was. Het publiek lijkt in eerste instantie echter maar matig enthousiast. Vooraan is een klein pitje, maar de rest staat rustig te kijken, te luisteren en te drinken. One Nation zweept het publiek iets meer op, wellicht met de boodschap van Phil, dat de wereld iets meer vrede nodig heeft. Daar kunnen we het met z’n allen wel mee eens zijn. Omdat Eindhoven altijd een speciaal plekje in het hart van de heren van Sacred Reich zal hebben, dragen ze Surf Nicaragua, hun toenmalige openingsnummer, aan het publiek hier op. Die kunnen dat wel waarderen en beantwoorden dat met een hoop handen in de lucht als antwoord. Alles bij elkaar genomen een lekkere set.
Het orgel is gestemd, het wierookvat staat klaar en de gitaren staan aan: tijd voor de holy heavy metal mass van Powerwolf! Deze energieke Duitsers zetten een behoorlijk stevig potje power metal in, maar zorgen ondertussen ook voor een interessante show op het podium. De toetsenist is een behoorlijk actief type, tussen alle bedrijven door rent hij op en neer om interactie te zoeken met het publiek. De hele show is prima, met uitzondering van het meezing nummer, wat nogal langdradig overkomt. Het oefenen van het zingen met het publiek neemt dusdanig veel tijd in beslag dat heel het tempo uit de set is. Wat ook opvalt is dat de zanglijnen bijna de hele tijd hetzelfde zijn als de toets partijen, wat na een paar nummers toch wel een beetje gaat vervelen. De show eindigt met een nummer over drinken, dus dat doet het wel goed bij het publiek. Dat het over bloed drinken gaat, ach, wij houden het wel bij bier 😃
Metal Church is een band die ook al zeer lang mee gaat en groot is geworden in de heavy metal scene. Dat ze dit nog steeds in de vingers hebben moge duidelijk zijn. Nummers van het nieuwe album komen voorbij, zoals Take Your Time. We krijgen niet heel de set mee, want de inwendige mens begint behoorlijk “Hallo ik heb honger!” te roepen. Gelukkig zijn er op het festival zeer gevarieerde keuzes. Panini’s, belegde broodjes, hamburgers, friet en Aziatische schotels (die overigens wel redelijk aan de dure kant zijn), er is voor elk wat wils. Ook is er de aparte biergarten, waar de speciaal biertjes te krijgen zijn, zoals het festival’s eigen Langharig Tuig bier, wat prima smaakt.
Na een lekkere puntzak friet naar binnen te hebben gewerkt is het tijd voor een heel ander genre met At the Gates. Deze grondleggers van de Göteborg death metal sound gaan ons hier laten genieten. Acuut breekt er weer moshpit uit, wat natuurlijk wel te verwachten is bij een band als deze. Het ene na het andere snelle nummer volgt elkaar op. De moshpit is intussen zo intens dat er kledingstukken in het rond vliegen. Heel eventjes stop de band om te stemmen, maar snel gaat het weer verder met onder andere The Circular Ruins, The Book of Sands, Blinded by Fear en nog vele anderen. Als laatste nummer speelt de band het wat tragere Night Eternal, waarmee de razende set op een enigszins gecontroleerde manier tot stilstand komt.
Als laatste mag vanavond Anthrax de bühne op. Ook deze wervelstorm aan bruut gitaar geweld knalt van het podium af, vergezeld van de jankende stem van Joey, die You Gotta Believe en Caught in a Mosh er lekker uit krijst. Moshen doet men goed op de uitstekende metal en maakt er met recht een Madhouse van. Het publiek is met recht enorm enthousiast en schreeuwt en blehrt mee dat het een lieve lust is. Ook tijdens Fight ‘Em ‘Til You Can’t en Evil Twin blijft het tempo ongeëvenaard hoog. Dit is niet voor niets de headliner van vandaag zo blijkt, want het publiek geniet met volle teugen. Tot ver achter waar de geluidsmannen staan, staat men mee te headbangen en gaan de handen vaak genoeg omhoog om duidelijk te maken hoe vet men dit vindt. Net als anderen op de line-up vandaag zijn ook deze heren geen onbekenden voor Dynamo, in 1993 waren ze nog hier en dit herinneren ze zich duidelijk, aldus Joey. De band heeft ook een nieuw album uit en na een vraag wie deze al gehoord heeft is hij duidelijk wat teleurgesteld. Het is de bedoeling dat meer mensen deze gaan luisteren, dus kopen die handel! Medusa is het volgende nummer, deze wordt gevolgd door een korte pauze waarbij het Anthrax logo wordt vervangen door een foto van het hoofd van Dio en wordt er een cover ingezet genaamd March of the S.O.D. van de gelijknamige Stormtroopers of Death. Een paar nummers later is het dan toch tijd om te vertrekken, maar niet zonder een toegift. Deze bestaat uit Breathing Lightning en Indians, waarmee helaas aan deze dikke brute set toch echt een einde komt.
Dynamo Metal Fest heeft ook dit jaar weer laten zien dat je voor een schijntje aan entree kosten een moddervette line-up kunt regelen. Een aantal zaken die vorig jaar nog niet helemaal lekker liepen zijn dit jaar uitgebreid of anders geregeld en liepen hiermee stukken beter. De faciliteiten zijn prima, parkeer gelegenheid en busvervoer zijn top geregeld. Men onderscheid zich door de no nonsense opzet van het festival en heeft natuurlijk ook een stuk geschiedenis wat ontzettend helpt, dit maakt het voor zowel de “oudgedienden” als de wat jongere metal fans een festival wat betekenis had en opnieuw gaat krijgen, als dit op hetzelfde niveau zo door gaat. Wij zijn er volgend jaar uiteraard weer bij, de datum is al bekend gemaakt. Dynamo Metal Fest 2017 zal op op zaterdag 15 juli plaatsvinden en ook de eerste band op de line-up is al bekend gemaakt: Niemand minder dan Testament is de eerste bevestigde naam. Wij zijn heel benieuwd of dat ze hun show uit 1987 op Dynamo Open Air kunnen evenaren. De eerste 1000 tickets zijn vanaf heden al verkrijgbaar voor het luttele bedrag van € 15,-, dus wees er snel bij is ons advies!