Dynamo Metal Fest is dit jaar niet een, maar twee dagen! Het begint al op vrijdag middag zo rond 16.00 en is ook zaterdag vanaf 11.00 al weer open om ons de nodige metal te brengen. De line-up belooft vanaf de eerste band al veel goeds, er staat ons een flinke dosis multinationaal metal geweld te wachten! Nieuw Zeeland, Zwitserland, Engeland, Amerika, Zweden, van over de hele wereld zijn bands naar het mooie Eindhoven gehaald (of gebracht) om ons te komen verblijden met hun muziek. Het terrein is hetzelfde als de voorgaande jaren, de Eindhovense ijsbaan wordt weer omgetoverd tot een concert venue, met alle voorzieningen die daarbij horen. We hopen wel dat dit jaar ons de perikelen rond wachtrijen en dergelijke bespaard blijft. Wat wel een vreemde situatie is, is dat je eenmaal op het terrein, er als bezoeker niet meer vanaf mag. Er zijn dan ook weer uitzonderingen, bijvoorbeeld mensen die op de camping staan mogen wel het terrein op en af. Ook voor de pers is dan weer een uitzondering gemaakt. Wellicht is het vanwege de ligging van de ijsbaan en het proberen om de overlast te beperken, maar vreemd is het wel en voor sommige mensen ook niet heel praktisch.We verheugen ons in ieder geval op een aantal goeie bands deze editie, waaronder Philip H. Anselmo, Soulfly en Avatar. Ook de beide openers van de twee dagen beloven veel goeds.
Baest uit Aarhus, Denemarken zijn de eerste van vandaag. Al headbangend worden we opgewarmd door de band, die er vanaf het eerste akkoord bepaald geen gras over laat groeien. De zanger, Simon, in zijn Obituary shirt, is een brok energie en staat vaak zo dicht mogelijk bij het publiek. Het shirt gaat dankzij de wat broeierige temperatuur al gauw uit overigens. De ouderwets lekkere death metal doet het goed bij de al binnen zijnde metalheads. Behalve wat ouder werk speelt de band uiteraard ook nummers van het nieuwe album, waaronder wat heerlijk traag en lompe nummers. As above, so below valt ook in die categorie. De scheurende riffs en zware bas drum, samen met de dikke grunt van Simon doen denken aan bands als Entombed en Obituary. Simon doet goed zijn best om het publiek mee te krijgen en dankzij zijn tomeloze inzet lukt dat ook prima. Hij staat vaker dan niet zelfs voor het podium tussen de speakers om zo dicht mogelijk bij het al aanwezige en enthousiaste publiek te komen. Het zijn inderdaad, zoals de website omschrijft een stelletje beesten, maar dan wel in de goede zin. De toon is gezet!
Ook een band in ongeveer hetzelfde genre als de opener van vandaag, is Jungle Rot. Het begin van de set heeft echter iets meer weg van een potje goeie thrash metal, maar al gauw zijn ook duidelijk de death metal invloeden te horen. Zware drums, lage bas en een moordende grunt er overheen staan hiervoor garant. De band heeft baat bij het al opgewarmde publiek, want samen met het snelle tempo van de nummers maken het eerste moshpitje ook een feit. De band laat een behoorlijk aantal songs horen die ook de nekspieren goed laten opwarmen, Worst Case Scenario, Send Forth Oblivion, Eat Fuck Kill, het publiek smult ervan en laat dit dan ook duidelijk merken aan de heren. Het lijdt geen twijfel, deze band is zeer de moeite waard om later nog even op te zoeken op je favoriete muziek kanaal of medium, het nieuwste album Jungle Rot bewijst het wel, deze meesterlijke death metal moet je niet willen missen.
Grand Magus doet het wat rustiger aan, er wordt ook daadwerkelijk clean en zelfs meerstemmig gezongen. Het tempo is ook beduidend rustiger, wel zijn er scheurende gitaarsolo’s. Het publiek staat rustig mee te knikken, veel actie is daar nu niet te bekennen. De band heeft een beetje last van het feit dat zowel het tempo als de vocalen beduidend rustiger zijn dan de voorgaande twee bands. Het is absoluut niet slecht, sterker nog, De old school heavy metal giert over het Dynamo Metal terrein en er is steeds meer publiek binnen. Het publiek zingt goed mee met de band, het weekend is begonnen! De band wordt bedankt door het publiek door nog even door te zingen bij het vertrekken van de band.
Voor de volgende band hebben de geluids technici wel wat werk voor de boeg. Eluveitie brengt een compleet arsenaal aan instrumenten mee die normaal gezien niet gauw op een metal fest zult zien. Een draailier, een kleine harp, een doedelzak en een batterij aan verschillende fluit instrumenten zullen het een waar feest maken voor de mannen aan de knoppen. Het podium is ook goed gevuld, als ik goed heb geteld staat men met zeker negen artiesten op het podium. Vocaal gezien worden we ook verwend. De bekende screams van Chrigel Glanzmann worden tegenwoordig bijgestaan door voornamelijk die van Fabienne Erni, die ons laat horen hoe goed ze dit kan. Haar uithalen zijn heerlijk zuiver en bijvoorbeeld in The Call of the Mountains zingt ook het publiek wel wat mee. Niet alle instrumenten zijn overigens altijd even goed te horen, vooral het fluitspel van Chrigel zelf, maar ook het harpspel gaan nogal eens in het geweld van de rest van de instrumenten verloren. De draailier echter wordt meesterlijk bespeeld. Het zelf ooit geprobeerd hebbende, is het nog veel indrukwekkender om te horen wat er wordt uitgehaald met dit toch wel klassieke instrument. Behalve trage momenten, kent de band ook zeker werk wat veel sneller gaat. Ambiramus is er bijvoorbeeld zo eentje die het publiek wel in beweging weet te krijgen. De set eindigt met het nummer Inis Mona, waarbij er uit het midden van het veld een flinke stofwolk opstijgt. Voor veel mensen een lekkere verrassing, voor de kenners een aangenaam weerzien.
Avatar is weer van een heel ander kaliber. Een favoriet bij velen, zeker gezien er zelfs een aantal mensen rondloopt, uitgedost als de band zelf. Een vette show, een gave aankleding, inclusief kostuums en een meer industriële vorm van heavy metal. Ze zetten in met het bekende Hail the Apocalyps. Volmaakt georchestreerd voeren ze zeer professioneel hun act op. Paint me red, maar ook Let it Burn doen het goed. Ze zijn hier om ons een goede tijd te bezorgen, aldus Johannes, en dat lukt ze goed! Een heavy metal good time! Johannes, de vocalist van de band, is een ontzettend energieke showman en weet met zijn unieke looks behoorlijk te imponeren. De andere bandleden doen wat dat betreft niet veel voor hem onder, ze zijn ieder helemaal in hun act. Het publiek smult van de set. Ook het machinale For the Swarm doet menig metalhead hier flink met het haar rond zwiepen. De set staat bol van de unieke nummers, die toch wel ergens hun samenhang hebben. Een uitzondering daarop is toch wel als de koning zijn staf pakt, alle jassen bij de heren uit gaan en ze een countrynummer inzetten, Avatar Country dan wel natuurlijk! Het einde wordt ingeluid door de zanger, door het publiek uitgebreid te bedanken en dit circus af te ronden met het toepasselijke Smells like a Freak Show!
De afsluiter van de vrijdag is niemand minder dan Airbourne. De uit Australië afkomstige rockers staan op het podium, met op de achtergrond een enorme muur Marshall versterkers. Dit belooft een lekker stevig potje metal te worden. De band gaat terug in de historie, nummers als Ready to Rock horen we ook, tot ieders genot. De intro van dit nummer kennen we ook nog wel, dit is in de Terminator films gebruikt. Het nummer doet natuurlijk lekker meezingen met de melodieuze gitaar. Het publiek heeft er zin in en staat aardig volgepakt tegen het podium aan. De rock & roll schalt van het podium en bij nummers als Boneshaker wordt er lekker mee geklapt. Als Mr. O’Keeffe het luchtalarm aanzwengelt weten we hoe laat het is. Live it Up heeft een heerlijk lange intro en een stevig einde. De heren zijn duidelijk geïnspireerd geweest door bands als Thin Lizzy, AC/DC en bands als Motörhead, maar dan met een modern randje. De band laat allerlei lekkers horen uit hun hele oeuvre, het ene wat bekender dan ‘t andere. Het klinkt in ieder geval allemaal verrekte goed en past uitstekend op Dynamo Metal Fest, vooral dat laatste woord (Fest ;)) past om de een of andere reden heel erg goed… Met deze laatste band komt er aan de vrijdag een einde, maar niet getreurd, er volgt nog een dag vol metaal muziek!