Dynamo Open Air is al lang niet meer, maar sinds 2015 is het festival terug in een kleiner formaat. Dit jaar vindt Dynamo Metalfest alweer voor de achtste keer (of de negende keer als de corona-editie als volwaardig festival geteld mag worden) plaats. Traditiegetrouw wordt het ijssportcentrum in Eindhoven omgebouwd tot een omgeving voor liefhebbers van zwaardere muziek. Waar normaal veel thrash metal geprogrammeerd wordt, is er dit jaar een kleine pre-party, genaamd Black Friday. De organisatie gooit het dus over een andere boeg en afgaande op de naam wordt er een podium geboden aan bands van het zwarte genre, maar schijn bedriegt, want slechts Helleruin en Watain kunnen vandaag strikt in dat hokje geplaatst worden. Uada mengt datzelfde genre heden ten dage met heavy metal en de overige bands zijn thrash en death metal respectievelijk. Vijf bands dus, allen op het kleine Kink Distortion-podium.
Helleruin
Vandaag is Helleruin de enige band van eigen bodem en stipt om 18:00 zet het black metal gezelschap in met de langgerekte intro All Shades Of Ferocity. Onheilspellend begin, maar met een setduur van slechts dertig minuten bestrijkt deze wel een flinke portie van het optreden. Met Riddles in Devil’s Tongue van hun nieuwe plaat, mag het optreden pas echt starten. De éémansformtie met Carchost aan het roer, wordt live bijgestaan door vier muzikanten en samen brengt dit vijftal rechtlijnige black metal ten gehore. Gelukkig komt Helleruin variërend voor de dag door de melodische uitspattingen in hun instrumentaties.
De relatief spaarzame, krijsende vocalen zijn een fijne aanvulling op de muziek en wanneer het achter de microfoon stil is, maakt de frontman goed gebruik van het podium. Het oude Faces Of War is alweer de afsluiter voor vandaag en daarmee bestaat de set uit slechts vijf werkelijke nummers. Helleruin maakt een sterke indruk en is een prima opener voor deze extra festivaldag.
Uada
Ook het uit de Verenigde Staten afkomstige Uada doet zijn intrede met een langdradige intro, is dat tegenwoordig hip in de scene? Enfin, de band bracht met Crepuscule Natura alweer hun vierde langspeler uit. De band herbergt invloeden uit de heavy metal, die vooral op die plaat van vorig jaar prominent aanwezig zijn. Toch speelt het ensemble vandaag geen nummers van dit album en laat ons genieten van hun voorgaande werken, waarbij ik vooral blij ben om opener Snakes & Vultures te horen. De atmosferische black metal werkt in op de huid en zorgt meermaals voor kippenvel bij de toehoorder.
Uada wisselt vliegensvlug van sonische black metal naar harmonieuze solo’s. De overgangen zijn zo vloeiend, waarmee de band een knap staaltje compositorische kwaliteit laat horen. Er is geen tijd voor oponthoud, want in dit compacte optreden willen de Amerikanen zoveel mogelijk muziek laten spreken. Magnum opus Cult Of A Dying Sun en Djinn staan daarbij centraal. De muziek zorgt voor een ware exaltatie en er wordt vandaag een lastig te overtreffen optreden neergezet.
Decapitated
Er moet ook gegeten worden en dat in combinatie met een verkorte set van de thrashers, moet ik Toxic Holocaust verstek laten gaan. Gelukkig hebben we nog de prachtige plaatjes van fotografe Charlotte.
Daardoor is de eerstvolgende band Decapitated uit Polen en de band waarvoor ik vandaag naar Eindhoven ben afgereisd. De band kent twee gezichten. Aan de ene kant de technische death metal van de beginjaren en aan de andere kant de groovende death metal die de band uitbracht na hun heroprichting. Vanavond krijgen we vooral dat laatste toegeworpen en met name de tracks van het laatste album Cancer Culture. Gelukkig is dat mijn favoriet van hun recente werk. Zo krijgen we de combinatie van de titletrack en Just A Cigarette, alvorens we terug in de tijd gaan. Van het volprezen Nihility komen namelijk Babylon’s Pride en het geniale Spheres Of Madness voorbij. Decapitated laat met deze nummers horen technisch begaafd te zijn. De riff is namelijk de meest iconische en herkenbare uit de gehele discografie en weet de schaarse moshpit ook te vergroten.
De Polen ogen dankbaar en zijn blij met zowel de opkomst als de participatie. Eneglsman James legt met zijn drums de basis voor hun groovy sound, die nummers als Earth Scar weten te herbergen. Professioneel, maar enthousiast rijgt vocalist Wacław de nummers aan elkaar. Waar Toxic Holocaust de tijd niet vol wist te maken, haalt dit viertal de verloren tijd in. Zo beginnen ze niet alleen eerder, maar spelen ze ook nog langer door. Wanneer iedereen denkt dat het voorbij is, wordt er even gevraagd of er fans zijn van Napalm Death. Die zijn er en ik weet onmiddellijk wat komen gaat. Juist, vandaag worden we getrakteerd op een eigentijdse cover van Suffer The Children.
Watain
Twee keer Watain in een week tijd is natuurlijk nooit een straf, ik zag ze immers vorige week zaterdag nog aantreden op Alcatraz. Nu echter op een veel kleiner podium en ik verbaas me ook dat dezelfde grote productie gebruikt wordt. Het is even passen en meten, maar met vakkundige precisie worden alle attributen geplaatst.
Driemaal is scheepsrecht en ook Watain mag het doen met een lange introductie, die bijna tien minuten inneemt. Met brandende kruizen, een gevaarlijke gitaarsound en razendsnelle drums wordt het tijd voor een mis in de kerk der black metal. Deze Zweden kennen die satanistische bijbel uit het hoofd en vooral frontman Erik is een groot aanhanger.
Dat hij ook een paar steekjes los heeft, is te zien aan het wederom gooien van brandende fakkels en het rondsproeien van dierlijk bloed. Dat geeft het optreden wel unieke showelementen, hoewel vooral het bloed zorgt voor een smerige bende. Watain doet de naam van het podium eer aan en heeft zoveel distortion op de gitaren staan dat zelfs de stoppen het begeven. Dat moet even gefixt worden en haalt zo wel de snelheid uit het optreden. Gelukkig wordt die verloren tijd ruimschoots goed gemaakt.
Helaas begrijpt niet iedereen dat een moshpit op deze muziek uiterst ongewenst is en er ontstaat dan ook meermaals een vechtpartij. Gelukkig wordt dit door adequaat ingrijpen van de security verholpen, waardoor we weer in volle glorie kunnen genieten van Watain. Vandaag komen de meeste nummers van Lawless Darkness af, maar deze zijn doelgericht. Waar het kenmerkende Malfeitor vorige week nog als afsluiter diende, heeft deze heerschap vandaag wat anders in petto. Het kwartier durende Waters Of Ain mag deze ceremonie afsluiten. Het meest uitgesponnen nummer van de gehele discografie bevat alles waar de band voor staat en is een welverdiende afsluiter. Krakende basgitaar en venijnige riffs bevestigen waarom Watain de vaandeldrager van de Zweedse black metal is.
Dynamo gooit hoge ogen met deze vette line-up die ook nog eens voordelig voor de beurs is. Waar deze bands normaliter vaak in een tent staan, komen ze ook in de open lucht goed uit de verf. Volgend jaar een nog betere opkomst, want voor fans van het genre was dit meer dan geslaagd.
Foto’s: Charlotte Grips
[
