Je kunt met op Stille Zaterdag je paaseitjes gaan schilderen of je kunt hem wat minder stil maken door je bloot te stellen aan wat lekkere herrie. Voor de mensen die het laatste verkozen was er een viertal thrash metal bands om van te genieten in De Groene Engel.
Het Franse Antagonism is helemaal in de paassfeer met hun roze konijnenoortjes die hun weg van de microfoonstandaarden naar hun headbangende hoofden weten te vinden. Hun thrash is vrij rechtdoorzee en niet baanbrekend maar bassist Renan maakt absoluut indruk met zijn plectrumloze, razendsnelle spel. Vocalist/gitarist Dylan maakt vooral indruk als hij zijn shirt uittrekt en een gespierd lichaam toont waar intussen hun voorbeelden uit de 80s Bay Area periode van zullen dromen. Helaas maakt zijn zware accent de bindteksten vrij onverstaanbaar voor het publiek waardoor hij het publiek niet echt mee weet te krijgen. Echter, hulde voor monsieur dat hij de hele avond enthousiast in het publiek te vinden is.
Dust Bolt kent iets meer melodie, tempowisselingen en variatie in hun thrash dan de andere bands vanavond. Dat zorgt ervoor dat de band het luisteren bijzonder waard is, maar ook dat het live in eerste instantie wat minder spat. Dat weet frontman Lenny echter prima op te lossen door met gitaar en microfoonstandaard plaats te nemen in het midden van de zaal. Hij roept het publiek om naast hem te gaan hurken in een grote cirkel en bij de aanvang van zijn volgende nummer op te springen en een circle pit te starten. Dat gebeurt met succes en de hele zaal verandert in een grote pit. Die energie wordt mooi vastgehouden de rest van de set.
Insanity Alert is natuurlijk altijd een feestje. Frontman Kevin is een kruising tussen een cabaretier en vocalist en vanaf zijn opkomst met maffe bril heeft hij de lachers al op de hand. Met zijn politiek incorrecte teksten en opgeheven borden met teksten als ‘’Fuck This Shit’’ en ‘’Mosh’’ zorgt hij voor een komische noot tussen de agressieve, extreem moshbare nummers. Even felle als geestige songs All Mosh/No Brain, Metal Punx Never Die! en Why Is David Guetta Still Alive maken er een wilde maar gezellige boel van. Als dan ook nog een gast in Kim Jong-Un masker op het podium komt en er een opblaashamer het publiek in gaat is de thrash carnaval helemaal compleet. Ongetwijfeld de band die het publiek vanavond het meest smaakte.
Het spelplezier spat van Crisix vanaf de eerste seconde af. De supersnelle thrash van deze Catalanen maakt indruk door vingervlug shredwerk te verenigen met lekkere mosh-stukjes. Vocalist Julián Baz weet moeiteloos van schreeuwvocalen naar een hoge Rob Halford gil over te stappen. Naar goed voorbeeld van Dust Bolt gaat hun gitarist ook de zaal in om een circle pit om hem heen te creëren. Ook hier is het feestgehalte hoog met pit-favorieten als Macarena Mosh en Ultra Trash. Genoeg om ervoor te zorgen dat een fan op de schouders door de pit gaat. Prachtig avondje om je grot voor te verlaten!