Ecclesia – De Ecclesiæ Universalis

Zowat uit het niets is daar ineens Ecclesia. Een Franse band met een gevoel voor theater die mij bijzonder weet te bekoren. Hoewel ze eerder een EP met een wat ander geluid uitbrachten is dit hun eerste volledig album. En het is gelijk een schot in de roos.
Dit is een album waar fans van Sorcerer en Grand Magus hun vingers bij af zullen likken. Doorgaans clean vocals en wervelende heavy metal riffs worden afgewisseld met doom chugs. Het gitaargeluid staat als een huis… Of kerk. Deze band heeft namelijk als thema de Spaanse inquisitie. Je weet wel, de tijd dat heksenjagers het kwaad te lijf gingen door vermeende heksen te verdrinken en te verbranden. De invloed van bands als Witchfinder General is dan ook zeker terug te horen op dit album
In een groot aantal nummers wordt het thema nog eens extra versterkt door de inzet van bijpassende zang en instrumenten. Behold The Heretic Burning heeft een lekker gesproken stukje. Op God’s Trial horen we orgelgeluiden. Op Itte Misa Est wordt het koorgezang nog eens even versterkt met het geluid van kerkklokken.
Denk echter niet dat er alleen maar dit soort bijna symfonische elementen terug te horen zijn op het album. Zo heeft Antichristus een growl die op een death metal plaat zou passen inclusief de hevige double kick drum. Deus Vuit heeft een lekkere, groovende riff die je Dimebag Darrell zou kunnen horen spelen. Burn The Witch is een cover van Venom’s Don’t Burn The Witch die natuurlijk vanwege de titel erg toepasselijk is.
Het hele feest wordt afgemaakt door het artwork en aankleding van de band. Gehuld in rode gewaden treffen we in de gelederen van Ecclesia illustere namen aan als Frater Arnhwald, Julius Accusator, The Witchfinder General, Frater Ignis Sacer, Pater Hexenhammer, Pater Walkelinus. Dat theatrale zal zeker vergelijkingen aanwakkeren met een act als Ghost. Ik verwacht dat fans van die band deze  Franse heren ook wel kunnen waarderen. Ghost-haters kunnen deze band gelukkig ook gerust eens beluisteren. Niemand zal durven beweren dat dit geen metal is.
Kleine waarschuwing nog: verwar deze band niet met de gelijknamige black metal band uit Canada, de power metal band uit Brazilië of erger nog, de christelijke popgroep. Wat dat betreft hadden ze beter een originelere naam kunnen uitkiezen. Buiten dat vind ik dit een absolute topper die zeker op mijn jaarlijstje gaat verschijnen.

Related posts

A La Carte – Born To Entertain

Objector – Slave New World

Grendel’s Sÿster – Katabasis into the Abaton/Abstieg in die Traumkammer