Ecstatic Vision – Raw Rock Fury

Sommige platen moeten niet digitaal beluisterd worden. Die dienen gepijnigd te worden door de naald van de pick up/platenspeler. Waarom? Omdat een plaat luisteren een belevenis is. Het is gemakkelijk en praktisch om een iPod of Spotify te gebruiken, maar het ritueel van een plaatje opzetten is iets heel speciaals. Ik raad u aan om dat met deze plaat ook te doen. Gewoon op een zondagmiddag, de kinderen zijn logeren, uw vrouw is weg, ze komen pas in de avond thuis.
Uit een reusachtige houten platenkast pakt u Raw Rock Fury, de laatste plaat van Ecstatic Vision. U haalt de plaat uit de hoes en legt haar voorzichtig op de platenspeler. U vraagt zich af of u het stof eraf zult borstelen met zo’n speciaal borsteltje maar u besluit om dat niet te doen. Het getik en gekras doet u denken aan uw eerste singeltje dat u draaide. U kijkt nog even naar de hoes waarop vier langharige mannen hun ziel uit hun lijf aan het spelen zijn. Dan valt de naald in de groef.
Er is gitaarfeedback en daarna barst een geweldige stonerriff los gedragen door een zompig basgeluid dat u meevoert naar psychedelica, paddo’s en marihuana. De geluidskwaliteit lijkt ook uit de jaren 60 te komen maar dat vindt u niet erg. De drums verdrinken bijna in het basgeluid maar het past wel bij deze band. Hoort u nu een saxofoon? Warempel. Origineel. You Got it (Or You Don’t) vindt u een geweldige albumopener: uw hoofd knikt mee, terwijl u naar de koelkast loopt om een koud biertje te pakken. Het nummer laat horen dat de jaren 60 hun invloed nog steeds uitoefent op hedendaagse muzikanten. Bij tweeluik The Electric Step denkt u aan de tijd dat u met eerste liefde Anne stiekem een jointje rookte op uw kamer en luisterde naar Jimmy Hendrix. Een paar minuten later zou uw vader binnenkomen en ook een hijsje nemen. U glimlacht. Als de solo start bijt u op uw onderlip en luchtgitaart u mee. Bijna stoot u uw biertje om. Dan is het plots stil. Tijd voor kant B.
U draait de plaat om en legt de naald voorzichtig op het draaiende zwarte goud. Keep It Loose is een goed begin om kant B mee te starten, een nummer wat zich langzaam ontvouwt tot een meedogenloze meeknikker. Twinkling Eye is bijna epische progrock met zijn keyboard solo. U kijkt hier een beetje vies bij, maar uiteindelijk verdwijnt die vieze blik: het is geen Dream Theater keyboard solo gelukkig, hier zit veel meer gevoel bij. Als de gitaarsolo losbarst, headbangt u hard mee. Als de saxofoon dreigend begint mee te spelen en tijdens de climax de gitarist zijn vingers stuk soleert, stoot u uw biertje om maar dat heeft u niet meer in de gaten. U bent in trance geraakt en headbangt in het rond als een wilde indiaan. Alle bloemenvazen schopt u aan diggelen. De solo gaat voor uw gevoel oneindig door.
Met een bezweet voorhoofd ploft u uiteindelijk op de bank neer. De plaat is afgelopen. U kijkt op uw polshorloge. Het is drie over vier. U grijnst en loopt naar de platenspeler.