De band wordt in 2008 opgericht en komt al in 2009 met een EP op de markt. Na deze release blijft het lang stil, erg lang. En nu is daar eindelijk het debuut album. De band bestaat uit gitarist/bassist Gabriel Neale, toetsenist/zangeres Hannah Neale, drummer Dominic Leach en gitarist/bassist Simon Treasureo. In de officiële biografie die bij het album meegestuurd is staan Gabriel en Hannah als leden genoemd, de andere twee als gastmuzikanten.
De insteek van de band is altijd geweest om een unieke stijl te brengen als je dit album hebt beluisterd weet je wat er bedoeld wordt. In drie kwartier tijd weet de band negen totaal verschillende nummers te brengen. Er doen zes zangers mee en een groot aantal klassiek geschoolde muzikant. Zo horen we onder andere de stemmen van Celso Alves (Allos), Eugen Dodenhoeft (Far Beyond) en David Cooney (Jorvik). Het album is een spirituele reis die verhaalt over persoonlijke strijd, dood, het overwinnen van zonden en de beknoptheid van het bestaan.
Uproot is het eerste nummer van het album, het is een mengeling van stevige rock waarin klassieke zangpartijen zijn verweven. Chariots Of Elysium wordt al wat steviger, we horen harde, ruige gitaar riffs en agressieve zang. Maar net zo makkelijk wordt er overgeschakeld naar een klassiek aandoend muziekstuk. March Of The Risen Dead laat de spanning duidelijk horen, het nummer is subtiel opgebouwd en werkt richting een hoogtepunt.
De intro van Home is rustig en subtiel, we horen mooi piano spel waar al snel een mooi koor aan toegevoegd wordt. Verder in het nummer worden er drums toegevoegd en het nummer krijgt meer en meer vorm. Dan is er ineens een harde gitaar riff, een gewelddadige inbreuk in een vreedzame wereld. De koorzang gaat door en langzaam wordt de spanning weer afgebouwd.
Het album is een complex maar uitermated interessant geheel. Klassiek en moderne muziek zijn op een unieke wijze gekoppeld en het is zeker geen straf om dit album aan te horen.