Zijn naam zal altijd onlosmakelijk verbonden zijn aan Live en single ‘I Alone’. Zijn solo muziek doet ook geen enkele moeite zich te verwijderen van dit beeld. “The Flood And The Mercy” had zo een opvolger van Live kunnen zijn. Gladgestreken rock, met een juiste mix aan harde en zachte nummers waarin de warme, kenmerkende stem van Ed de hoofdrol opeist. Muziek die zich niet leent om tot de echte kern van het gevoel te komen, zoals ballads ‘Angels On A Razor‘, ‘All That I Wanted‘, ‘Cornerstone’ of semi-ballad ‘Seven’ bewijzen. Het klinkt allemaal gelikt. Het kent geen (technische) fouten, maar het is ook rockmuziek voor de achtergrond. De toevoeging van gitarist Peter Buck, voormalig R.E.M. bandlid, levert soms wel wat extra pit op. De grenzen van het lekker in het gehoor liggende muziek zijn echter snel bereikt. Productioneel klinkt het als de welbekende klok waarin weinig ruimte is voor experiment. Dat is echter ook de kracht van “The Flood And The Mercy”. Geen Live of Ed Kowalczyk liefhebber zit namelijk te wachten op vreemde fratsen. In die zin levert Ed Kowalczyk waar veel liefhebbers op zitten te wachten. Dat het eindresultaat duidelijk beter is dan de (geflopte) voorganger moet voor de (echte) liefhebber dan ook een geruststellende gedachte zijn.