Edward De Rosa – Zeitgeist

Toen ik de bandnaam zag, had ik de indruk dat de naam ontleend zou zijn aan een beroemde, of beruchte, held uit het verleden. Maar het blijkt gitarist/bassist Edward De Rosa te zijn die wat jongens om zich heen heeft verzameld om een lekker powermetalalbum op te nemen. Het blijkt dat hij actief betrokken is bij de bands Soul Of Steel en Elegy Of Madness, maar dat nu even terzijde.
Het album start met een mooi klassiek stuk in de trant van een soundtrack van bijvoorbeeld Pirates of the Caribbean en misschien daarom ook mijn idee bij de (band)naam. Het Tempus Fugit zoals het intro wordt genoemd krijgt een mooi vervolg in Legend Of The Omegaman dat strak en snel van start gaat in een setting die Dragonforce groot heeft gemaakt. Edward beroert de snaren van zijn gitaar lekker snel en de voortdenderende drummachine Francesco Paolo Caputo gooit nog wat meer kolen op het vuur om de snelheid goed op te voeren. Voor de zang heeft Edward De Rosa niemand minder dan Giacomo Voli (Rhapsody Of Fire, Teodasia) weten te strikken en dat is een uitstekende keuze voor de muziek op Zeitgeist. Het tempo blijft lekker hoog en Edward soleert van harte zonder dat het ‘metrum’ van de compositie in het gedrang komt. Powermetal met een gouden randje zou ik zeggen.
Zeitgeist is echter meer dan een optelsom van een aantal powermetalcomposities. Iedere grens voorbij neigt het geluid van Edward De Rosa regelmatig naar een stevige portie heavy metal. The Sleep Of Reason is gezegend met dit karakter. Een compositie waarin Giacomo meteen even laten horen dat hij een aardig bereik heeft. Maar ook Burning Skies heeft de geest van de heavy metal in zich. Het wijkt ergens wat af van de rest, maar grooved lekker en heeft een riff die erg doet denken aan Led Zeppelin.
Dat ze kunnen grooven bij Edward De Rosa komt ook sterk naar voren in het uptempo Replicants. Dat uptempo loopt over in een zware groove die zich ontwikkelt in een mooi instrumentaal verhaal waarin de gitaar de grote verteller is van een afwisselend verhaal. Fight For Your Life lijkt een logisch vervolg te zijn op Replicants te zijn. Minder snel, maar met een mooi instrumentaal stuk. Halverwege krijgt het een upgrade door het stemgeluid van Giacomo, maar echt zingen is het niet. De klanken fungeren als melodielijn in het geheel waarin wat middeleeuwse invloeden latent aanwezig zijn maar dat is niet nieuw op het album. Het prachtige Tywysoges klinkt als een middeleeuws tafereel waarbij de minstreel in een duet met de prinses de koning mag behagen. Prachtig hoe dat is neergezet.
Zeitgeist wordt ondertussen een mooi afwisselend album met diverse invloeden en genre-ingrediënten. In Rebellon hoor je Giacomo in een wat andere setting. Ik moet bij de zang sterk denken aan Ted Neeley en muzikaal aan Symphony X. Dit komt mede door het stevige en krachtige geluid dat met tempowisselingen inclusief gitaarsolo tot de verbeelding spreekt. En wat te denken van Ghost Of The Ruins waarover een oosters accentje is neder gedaald. De compositie duurt met ruim zeven minuten lekker lang en bevat een dosis  innemende powermetal vol passie.
Zeitgeist is niet voor een gat te vangen. Daarvoor is het te divers, maar het hele album is niet neergezet als los zand. Er loopt toch een grote gemene deler doorheen die ervoor zorgt dat je geboeid blijft luisteren en van Zeitgeist een lekker album maakt.