Massive Attack, Oscar And The Wolf, Xavier Rudd, Anderson .Paak & The Free Nationals, Benjamin Clementine, Bonobo en meer naar Beuningen
Van 23 t/m 25 juni vindt de vierde editie van Down The Rabbit Hole plaats in de Groene Heuvels te Beuningen. Vandaag worden de eerste acts aangekondigd.
Down The Rabbit Hole is een minivakantie vol muziek aan het heldere meer van de Groene Heuvels in Beuningen. Kampeer vier surreële dagen en nachten aan het water, struin over de veldjes, plons in het meer en dwaal door het bos. Ga op zoek naar nieuwe verborgen programmaplekken, geheime feestjes en onverwachte ontmoetingen. Het eerste deel van het programma wordt vandaag bekendgemaakt:
Massive Attack: Massive Attack is thuis in het diepe. Als je ook na meer dan 25 jaar nog hoog op de zegekar door de wereld kan rijden, heb je iets heel goed gedaan. In het geval van deze legendarische Bristolcrew is dat veel meer dan eén ding, want alleen al vanwege de triphopmeesterwerken ‘Blue Lines’ en ‘Mezzanine’ staat de deur voor Robert ‘3D’ Del Naja en Grant ‘Daddy G’ Marshall altijd open. Nog steeds op volle kracht vooruit tourt Massive Attack met een next-levelshow met reusachtig scherm en confronterende visuals, waarbij hun grootse hits op onnavolgbare wijze voorbijkomen.
Oscar And The Wolf: Na een glorieuze generale in 2015 keert Oscar and the Wolf dit jaar als headliner terug op Down The Rabbit Hole. Yes way, want sinds het optreden in het Beuningse konijnenwoud is de Belgische synthpopband immers met zevenmijlsstappen gegroeid. Gerust een understatement: Max Colombie & Co. verkopen grote zalen als AFAS Live en het Antwerps Sportpaleis moeiteloos uit, mede dankzij hun spectaculair gerevampte show waarmee ze Pukkelpop knallend afsloten en op Lowlands Muse praktisch naar huis speelden.
Xavier Rudd: Multi-instrumentalist, milieu- en mensenrechtenactivist, surfer, vegetariër en lichtend voorbeeld voor alle mannen ter wereld; Xavier Rudd is het allemaal. De singer/songwriter/one-dudeband speelt inmiddels rond de twintig instrumenten, waarbij zijn respectabele didgeridooskills misschien wel het meest opvallen. Rudd heeft patent op beachproof gitaarmuziek met traditionele rootsinvloeden; ideaal voor een zonsondergang aan het meer in De Groene Heuvels.
Bonobo: Met de laidback bass altijd in de rug vliegt Bonobo op zijn net verschenen album ‘Migration’ weer als vanouds uit over de verste windstreken, dit keer vergezeld door een liveband die zijn briljant gelaagde jazz, exotica, house en afrobeat een extra heet randje geeft.
Anderson .Paak & The Free Nationals: De rapper, zanger, drummer en producer dook voor zijn smash-hitalbum ‘Malibu’ diep in zijn bewogen leven, waarin hij zich uit een vaderloze huiskamer via de straten van Oxnard, Californië een zwaarbevochten weg naar boven worstelde. Die grimmige kant van de hustle & flow komt geregeld terug in .Paaks wereldwijze teksten, die vloeien als honing over een bedje van soul, funk, rock en beats van gerespecteerde partners in rhyme als The Game, Kanye, Dre, Madlib en ScHoolboy Q.
Benjamin Clementine: Moderne chansons uit Londen? Benjamin Clementine won er in 2015 de prestigieuze Engelse Mercury Prize mee. . De singer/songwriter werd min of meer bij toeval ontdekt in Parijs, waar hij als dakloze straatmuzikant verliefd werd op de kunst van het luisterliedje à la Piaf en Brel. En die liefde is wederzijds, want de autonome stijl van zijn prijswinnende debuut ‘At Least For Now’ past de multi-instrumentalist als gegoten.
Moss: De terugkeer van Moss op de festivalvelden valt mooi samen met het 12,5-jarig jubileum van de ambitieuze indierockers. Denk echter maar niet dat voorman Marlien Dorleijn en zijn knetterstrak spelende broeders aantreden voor een emotionele trip down Mossmemory lane, want van flashbacken hebben deze notoire vooruitstrevers nog nooit gehouden.
Spinvis: Het genie van Spinvis is niet aan regel en ruimte gebonden. Nou ja, misschien alleen zijn thuisstudio in Nieuwegein-Zuid dan, waar hij op de computer melodielijnen en fieldsamples van zijn dagelijks leven aan elkaar plakt en mixt tot verbluffende Nederlandse muziek. En die is van kop tot staart Spinvis: melancholie in woorden en akkoorden, over oude liefdes, geluk en andere alledaagse dingen die soms voorbijgaan.
Tash Sultana: De shows van de Australische singer/songwriter Tash Sultana zijn alleen al vermakelijk vanwege de laatkomers, die verschrikt ontdekken dat er in plaats van een zeskoppige band alleen een jonge vrouw op het podium staat. Dit multitalent leerde zichzelf voor haar twintigste al meer dan tien instrumenten spelen en trekt die live allemaal uit de kast; van vervaarlijk shreddende gitaren tot een beatboxpanfluit. Geholpen door een loopstation en een dikke rij pedalen samplet Sultana zo de meest aanstekelijke riffs en beats aan elkaar tot een sound waarin folk, reggae, funk, rock en soul de zon doen schijnen.
Warpaint: Op het onlangs verschenen album ‘Heads Up’ verruilt Warpaint de melancholie van de eerste twee platen voor meer van de disco-powered euforie, die hun liveshows zo onweerstaanbaar maken – dat de ronduit poppy eerste single ‘New Song’ al meteen door Soulwax én Beastie Mike D. geremixt werd, spreekt boekdelen.
Bazart: Voor een bewijs van de moerstaalvaardigheid van de Vlamingen hoef je tegenwoordig geen Groot Dictee der Nederlandse Taal meer uit te zitten. Het Gents-Antwerpse vijftal Bazart scoorde met zijn straffe indiepop à la Hollandaise vorig jaar prime-timeshows bij de heilige viereenheid Pinkpop, Werchter, Lowlands én Pukkelpop. Een zegetocht heet dat in goed Nederlands, waarbij de vaderlandstalige band dankzij knappe synth-hooks en drie uitstekend op elkaar ingezongen frontmannen meteen een plek in de festivalzomer van 2017 kon reserveren.
Roosevelt: De Keulse producer Roosevelt was een van dé verrassingen van Lowlands. Daarvoor gaan alle credits naar zijn vorig jaar verschenen debuutplaat, die overloopt van de disco, Ibiza house, yachtrock, Chicfunk en authentieke eighties-electropop.
Slaves: Slaves’ tijdloze garagepunk komt beestachtig goed aan bij fans van het eerste én nieuwste uur. Terwijl gitarist Laurie Vincent de lucht doorklieft met loeischerpe metalriffs die een kinderveilige sluiting verdienen, ramt zanger/trommelslager Isaac Holman staand op zijn hi-hatloze drumkit alsof hij twee koppen van Jut tegelijk op tilt moet krijgen.
Julia Jacklin: Julia Jacklin werd meteen na haar debuut ‘Don’t Let The Kids Win’ in een indrukwekkend rijtje met Anna Calvi, Angel Olson, Sharon van Etten en Patsy Cline geschaard. Alle ronkende naamdrops daargelaten, biedt de Australische singer/songwriter met humoristische, vlijmscherpe observaties op haar hier en nu een heel eigen perspectief op het genre, gedragen door een loepzuiver keeltje en Nashville-smooth melodielijnen.
Ho99o9: Ho99o9 landde zo’n drie jaar geleden frontstage met een explosieve mix van hardcore hiphop, metal en punkrock. Het Amerikaanse duo TheOGM en Eaddy – op tour vaak aangevuld met Santigold-drummer Ian Longwell – staat bekend om zijn compromisloze shows, waarbij de constant razende moshpit voor het podium misschien nog wel de veiligste plek in de zaal is.
Cabbage: Deze vijf gasten dragen hometown Manchester met trots in hun paspoort. Dat ze daarbij weinig goeds over de broertjes Gallagher te zeggen hebben is typisch Cabbage. Hun anarchistische neo-postpunk doet meer aan the Fall en Buzzcocks denken, maar dan met de grijns van de Happy Mondays en de balls-out chaos van Fat White Family.
Binnenkort volgen meer acts en wordt ook het overig programma bekendgemaakt.