Het Nederlandse Egeria maakt volgepropte, bombastische en progressief georiënteerde Gothic metal. Daar bovenop een zangeres die steeds net op of over haar eigen grens aan het zingen is. Het is bijna constant te hoog en daarnaast mist haar stem kracht en afwisseling (zoals op The Forbidden Forest). Muzikaal gezien zitten er leuke ideeën tussen, maar de uitvoering is regelmatig nog net iets te hoekig. Het klinkt nog, zoals zo vaak bij relatief nieuwe bands, iets te bedacht en te ingewikkeld. Dat lost vaak vanzelf op wanneer de band vaker samenspeelt, maar nu is het nog een aandachtspuntje. Er wordt aan de andere kant af en toe lekker met de gitaar gescheurd en gesoleerd (zoals de mooie solo op In The Shadows) en de drummer kan ook drie nummers lang aan de bak. Ook sommige breaks passen prima bij het genre. Naast de zang is toch het grootste probleem dat de gepresenteerde drie nummers teveel van het goede zijn. Er zijn te weinig rustmomenten en daardoor wordt het luisteren vermoeiend. Als Egeria zich de kunst van het weglaten weet aan te leren in plaats van alles overvol te proppen gaat het vanzelf een stuk beter klinken. Zeker in een genre waar de concurrentie erg groot is wordt er meer van een band gevraagd. A Requiem For Shadows is een leuk eerste levensteken voor de fans van de band.
Egeria website
Egeria – A Requiem For Shadows
390