Een stad als Eindhoven, met een roemruchte metal geschiedenis als het om festivals gaat, verdient na de teloorgang van Dynamo Open Air een festival van naam. In 2009 werd de eerste editie van Eindhoven Metal Meeting gehouden en met de combinatie van gearriveerde en opkomende bands zijn ze qua programmering daar in ieder geval in geslaagd. Dat de line-up aansprekend genoeg is blijkt wel uit het feit dat de bezoekers van heinde en verre naar Eindhoven zijn afgereisd om hun metal goden te kunnen aanschouwen.
Vrijdag
Koud binnen krijg ik Carach Angren voor mijn kiezen, een Nederlandse symfonische black metal band. De technische begaafdheid spat er vanaf. Het doet denken aan oude Dimmu Borgir en Old Man’s Child. Niet vervelend om naar te luisteren, al staat de keyboard wat hard in de mix. Het geluid was op vrijdag sowieso niet om over naar huis te schrijven. De zwaar geschminkte mannen houden het tempo er goed in en brengen een goede show, ook al had de drummer wat moeite zijn stokken vast te houden vandaag.
Na wat alcoholische versnaperingen en een snelle inventarisatie van wat voor soort publiek er af gekomen was op het evenement staat Asphyx op het hoofdpodium. De mannen lopen al ruim 25 jaar mee in de scène maar gek genoeg heb ik ze in al die jaren nooit live mogen aanschouwen. De eerste kennismaking was er echter geen die me nog lang zal heugen. Weinig power, beetje slordig en over het algemeen weinig overtuigend. Snel naar de kleine zaal waar Saille aan het spelen is. Nog nooit van deze Belgische band gehoord, laat staan dat ik bekend was met hun werk. Een mens kan af toe toch nog fijn verrast worden. De zesmansformatie heeft er duidelijk zin in en dat straalt over naar het publiek dat vrolijk meedeint op de zware klanken van onze zuiderburen.
Ook de Nederlandse deathmetal band Sinister is een oudgediende. Al vanaf 1988 gooien ze hoge ogen in de binnenlandse deathmetal beweging. Met recht een bolwerk dat haar sporen ruimschoots verdiend heeft. Eigenlijk onbegrijpelijk dat ze in de kleine zaal staan. Het tempo zit er goed in, het geluid is prima en door de afwisseling van ouder en nieuwer werk is er voor ieder wat wils. Helaas is de planning dusdanig dat een grote groep voortijdig vertrekt om Triptykon te gaan kijken.
Of het in grote getalen opgekomen publiek voor de muziek kwam of even snel kwam kijken naar de lieflijke bassiste Vanja Slajh weet ik niet, maar aan de kant van het podium waar ze geposteerd stond leek het een tikkeltje drukker te zijn. Hoe dan ook: je hebt van die bands die het schrijven en uitvoeren van nummers tot in de perfectie hebben uitgevogeld. Triptykon is daar een goed voorbeeld van. Bombastische goed opgebouwde nummers waarin geen noot te veel of te weinig wordt gespeeld. De set begint met een wat rustiger sferisch nummer maar daarna wordt het allemaal een tikkeltje sneller. Als verrassing verschijnt de zanger van At the Gates nog even op het podium om een nummertje mee te zingen. Hoewel het door het publiek over het algemeen gewaardeerd wordt is het toch een klein beetje een smetje op een verder perfect geoliede show.
Vooraf werd Urfaust aan me geïntroduceerd als: je vindt het helemaal geweldig of je vindt het helemaal niks. Het werd het laatste. Na krap 1,5 nummer in een stomende kleine zaal werden de wierookdampen en ongedefinieerde oerklanken me te veel. Daardoor was er de gelegenheid om eens rond te gaan snuffelen op de metal markt en even te snacken bij de ‘heavy vethal’. What’s in a name.
Wanneer de innerlijke mens tevreden is gesteld is het de beurt aan At the Gates. Na het legendarische album ‘Slaughter of the soul’ bleef het bijna 20 jaar stil rondom deze Zweedse band. Dit jaar kwam het langverwachte nieuwe album uit en dat stelt allerminst teleur. Ieder nummer had zo op ‘SOTS’ kunnen staan! Ook live brengt de band hun nummers met overtuiging, mede door de persoonlijkheid van zanger Tomas Lindberg. Nummers van het nieuwe album worden afgewisseld met de kneiters van weleer. At the Gates stelt zelden teleur, zo ook vandaag niet.
Zaterdag
I love the sound of Origin in the morning. Sounds like, victory! Goede genade, wie haalt het in zijn hoofd om een zaal vol brakke metalheads als eerste band van de dag Origin voor te schotelen? Gelukkig pakt het goed uit en maakt de band er een feestje van. Ze krijgen al vroeg op de dag het publiek mee en voordat voor de bezoekers het eerste biertje achter de kiezen is staan ze al in een ‘silent wall of death’. Iedereen is meteen wakker geschud. Origin zet de trend voor de dag: technische death metal op een moordend tempo. Persoonlijke held John Longstreth op drums laat het er allemaal zo verdimd makkelijk uitzien, ogenschijnlijk zou hij her en der nog een tandje sneller kunnen.
Om de tijd te doden werd even in de kleine zaal gekeken naar Dust Bolt. Een jonge Duitse band die old school trashmetal brengt. Met veel enthousiasme knallen ze hun nummers er doorheen. Klinkt als een combinatie van oude Sepultura met her en der een vleugje Pantera. Een band om in de gaten te houden.
Daarna staat Exhumed op het hoofdpodium, dat samen met Origin en Aborted op tour is. Deze Amerikaanse band doet denken aan oude Carcass en al snel wordt duidelijk waarom ze met Origin en Aborted op tour zijn. Een mooie package deal voor EMM, waardoor de zaterdag, in tegenstelling tot vrijdag, een wat harder karakter heeft. De gimmick, een in chirurgen kostuum gehulde maniak met kettingzaag, slaat eerder op de lachspieren dat dan het iets bijdraagt aan de show. Enigszins overbodig.
Speciaal ingevlogen voor vandaag is de Zweedse vikingmetal band Thyrfing. Een welkome afwisseling tussen al het blast geweld. Dat de band in Nederland en omstreken een grote fanbase heeft blijkt wel uit het feit dat de nummers door het publiek hartstochtelijk worden mee gelald. Diegenen die eerder nog niet helemaal wakker waren, waren dat nu zeker. Zowat heel het publiek stond mee te deinen. Her en der valt al een dronkenlap op de grond, de stemming zit er goed in.
Goede genade, goede genade, goede genade. Wanneer je verwacht dat het na Origin haast niet harder en sneller kan krijg je ineens Aborted voor je kanis. Ongenadig hard, snel en strak wordt de set op het ‘shellshocked’ publiek afgevuurd. De van origine Belgische band is ondertussen een gevestigde naam binnen het grindcore/deathmetal bastion. Ze lijken het prima naar hun zin het hebben op de bühne, maken nog even een complimentje naar de organisatie en knallen door met hun set. Na een klein uur is de meute moe maar voldaan van het moshen.
Ensiferum is de volgende die haar kunsten op het hoofdpodium mag tonen. De Finse folkmetal band, slechts gehuld in lederen rokken, brachten een iets vrolijkere noot in de anders zo duistere zaterdag op deze Eindhoven Metal Meeting. De muziek had een hoog inhaakgehalte; een schare (trouwe) fans hebben onaflatend staan hossen en springen. Het leek wel carnaval, alleen een polonaise ontbrak nog. Gaandeweg de set worden de nummers wat sneller en gecompliceerder. Het geluid op zaterdag was stukken beter dan op vrijdag, waardoor deze band, zelfs voor een uitgesproken death metal fan, prima te pruimen was.
Omdat het in de kleine zaal overvol was en niemand meer toegelaten werd was het in de grote zaal wachten geblazen op Unleashed. De Zweden hebben een iets minder traditioneel geluid dat we kennen van de befaamde, of notoire, Zweedse (melodic) death metal beweging. De band, die al weer 25 jaar meegaat, beweert vooral een live band te zijn. Dat statement maken ze volledig waar. Waar ik platen van Unleashed slechts mondjesmaat kan waarderen zetten ze een solide live act neer.
En dan, de band waarvoor de meeste mensen gekomen zijn. Ook speciaal overgevlogen voor een show in Eindhoven: Morbid Angel! Deze band timmert al 30 jaar aan de weg en is een ware pionier in het death metal landschap. Hun cd uit 1993 ‘Covenant’ wordt bijna in zijn geheel ten gehore gebracht. Nummers als Rapture, Pain divine en God of emptiness gaan er bij het publiek in als warme broodjes. Ondanks, of misschien dankzij, dat de band al een behoorlijke tijd meedraait, staat de show als een huis. Het kenmerkende Morbid Angel geluid bleef met gemak overeind, frontman David Vincent hield een paar leuke korte praatjes en het gros van de bezoekers stond hun haar te wapperen alsof hun leven er vanaf hing. Het hoogtepunt van deze editie van de Eindhoven Metal Meeting.
Met de twee headliners At the Gates en Morbid Angel en sterke acts als Origin, Aborted en Triptykon is er sprake van een zeer geslaagde zesde editie van Eindhoven Metal Meeting en zal er door menig metal fan al reikhalzend uitgekeken worden naar de editie van 2015.
Met dank aan Paul Verhagen / www.AchromeMoments.nl voor het beschikbaar stellen van fotomateriaal.
