De lyrics leunen zwaar op de plaatselijke mythologie, maar de teksten zijn in het Zweeds en dat zal voor de Nederlandse fans van het genre misschien een drempel zijn, terwijl het voor anderen net een meerwaarde kan zijn. Eldfaerd heeft in de band een zanger, maar hun handelsmerk is toch de samenzang en de koortjes. Die geven de tracks een zekere charme en authenticiteit.
Op deze EP staan vier nummers en openingstrack Själafrid (gemoedsrust) kan mij het meeste bekoren, met hints van Alvenrad en Heidevolk. Deze song heeft die typische samenzang en heel wat folkelementen. Titeltrack Skymmingsland (schemerland) opent furieus, alsof de band hier Amon Amarth naar de kroon wil steken, maar vervelt dan naar meer melodische folk.
Djupa Skogars Hav (zee van diepe bossen) is ook alweer op die kenmerkende samenzang opgebouwd en is sterk melodisch, met de gitaren die bij momenten duidelijk ondergeschikt zijn. De agressieve gitaren en grunts krijgen hun revanche op Huldran (een mythisch wezen uit de Scandinavische folklore). Deze track krijgt een ‘epische’ zes minuten en dat is net gepast om het allemaal spannend te houden.
Eldfaerd intrigeert door zijn aanpak en eigen blend in een genre waarvan je zou verwachten dat alles al eens eerder is geprobeerd.
https://eldfaerd.bandcamp.com/album/skymningsland