Welkom terug in de jaren tachtig. Electric Floor maakt wave- synthpop die teruggrijpt op die voor de wave zo mooie periode. De zanger doet zelfs soms denken aan Bono van U2. Luister maar eens naar Borderland. Overigens (nog) niet met die mooie lange emotionele uithalen die Bono zo bekend maakten. Om Electric Floor helemaal de jaren tachtig in te duwen gaat net iets te ver, want ook sporen van indie-pop zijn vertegenwoordigd. Denk bijvoorbeeld aan Interpol in haar begin dagen. Fader staat echter vol met meer synthesizer gedomineerde nummers dan de genoemde bands. Wil niet zeggen dat er geen gitaar in voorkomt, maar de nadruk ligt toch echt op synthese tussen wave en synthpop. De EP klinkt heerlijk toegankelijk. Of het nu de aanstekelijke opener Bluedive is of de semi-ballad Charming Dress het klinkt allemaal lekker in het gehoor. Fader bezit vijf nummers die het goed zullen doen bij fans van bovengenoemde genres, want ook M31 en (het meer experimentele) Nosedive bevatten dezelfde ingrediënten.
https://www.facebook.com/electricfloor
Electric Floor – Fader EP
300
vorig bericht