Mede oprichter en bassist van Megadeth David Ellefson komt met een tweede album van de om hem heen geformeerde band Ellefson. De band bestaat naast Ellefson zelf uit zanger Thom Hazaert, gitaristen Andy Martongelli en Ron Thal (Yes, Ex-Guns N’Roses) en drummer Paolo Caridi. Deze laatste treffen we ook aan bij Cristiano Filippini’s Flames Of Heaven. Daarnaast doet er een keur aan artiesten mee op het album, teveel om allemaal op te noemen. Een greep uit de namen: Charlie Benante (Anthrax), Eddie Ojeda (Twisted Sister), Dirk Verbeuren (Megadeth), Greg Handevidt (Kublai Khan, Ex-Megadeth), Chuck Behler (Ex-Megadeth), Dave McClain (Sacred Reich, Ex-Machine Head) en Al Jourgensen (Ministry).
Het eerste dat op valt is het hoes ontwerp van Melody Myers, de hoes is een eerbetoon aan het album On Through The Night, het debuut van Def Leppard. Het is bijna een kopie.
Zoals hierboven al even genoemd, de keuze voor de nummers is niet echt voor de hand liggend. Enkele nummers zijn bekend bij een groter publiek zoals Rebel Yell (Billy Idol), Love Hurts (Nazareth / Everly Brothers) en Sheer Heart Attack (Queen). Maar de resterende nummers zijn minder bekend. Zo wordt van Motorhead het nummer Love Me Like A Reptile gecoverd en is het een keer niet Ace Of Spades.
Het album opent met Freewheel Burning (Judas Priest), gevolgd door Tear It Loose (Twisted Sister). Razendsnel gitaarspel en in een hoog tempo worden de nummers gepresenteerd. Dat is de rode draad door het album, hard en snel. Love Hurts is dan een tandje rustiger en Beth (Kiss) is absoluut het rustpunt van het album. Het nummer Auf Wiedersehen (Cheap Trick) wordt gezongen door Al Jourgensen van Ministry, van AC/DC komt het nummer Riff Raff voorbij.
Dit is niet zomaar een cover album standaard deuntjes, dit album is meer een uitnodiging om kennis te maken met andere nummers van deze legendarische rockbands. Met achttien sterke covers en één eigen nummer zet Ellefson een uitstekend album neer.