Eloy – The Vision, The Sword And The Pyre – Part II

Over Jeanne d’Arc, bijgenaamd de Maagd van Orléans, zijn ondanks haar korte leven oneindig veel boeken en artikelen geschreven. Maar wie was zij? We duiken kort de geschiedenis in (bron: Wikipedia).
“Jeanne d’Arc, geboren rond 1412, is een nationale heldin van Frankrijk. Als jong meisje van eenvoudige afkomst speelde ze een beslissende rol in de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Op negentienjarige leeftijd werd ze door een partijdige kerkelijke rechtbank veroordeeld. In 1431 stierf ze op de brandstapel in Rouen. Vijfentwintig jaar na haar dood liet paus Calixtus III het proces herzien. Ze werd onschuldig bevonden en kreeg bij de plechtige uitspraak van het proces op 7 juli 1456 de titel van martelares. In 1909 werd ze uiteindelijk zalig verklaard door de Katholieke Kerk en in 1920 volgde de heiligverklaring”.
Net als veel anderen werd ook Eloy-oprichter en voorman Frank Bornemann door Jeanne d’Arc geïnspireerd. Dat resulteerde na veel studie in het tweeluik The Vision, The Sword And The Pyre, waarvan deel 1 in 2017 werd uitgebracht. Ruim twee jaar later komt Eloy met deel 2 van dit epos. Daaraan werken naast Frank Bornemann (zang, gitaar) ook vertrouwde Eloy-namen mee als Hannes Folberth (toetsen), Michael Gerlach (toetsen) en Klaus-Peter Matziol (basgitaar). Alleen Stephan Emig (drums, percussie) is nieuw. Verder horen we – net als op deel 1 – een groot aantal gastvocalisten waarover de informatie die ik bij het digitale album ontving geen mededeling doet. Jammer, want de zangeres die we onder meer horen op het openingsnummer An Instant of Relief… Still The War Rages On, heeft een prachtige stem.
Wie het bandgeluid van Eloy kent hoeft ook op deze cd niets nieuws of anders te verwachten. Eigenlijk klinkt Eloy anno 2019 nog net als op de albums die vanaf de jaren tachtig werden uitgebracht. Kenmerkend voor dat geluid is An Instant Relief Still The War Rages. Ik noemde de zangeres van dienst al, maar muzikaal horen we de bekende Eloy-ritmiek en het stuwende en soms volle geluid. Ook de solo’s op gitaar en toetsen zijn herkenbaar en typisch Eloy. Net als veel nummers die nog volgen.
Between Hopes Doubts Fear And Uncertainty is een van de korte nummers op het album waarop we meer gesproken tekst horen dan zang van Frank Bornemann zelf. Handelsmerk van de Duitser is zijn ‘steenkolen’ uitspraak van het Engels, wat in de loop der decennia niet verbeterd is. Dat Eloy nog steeds kan rocken horen we op Joy met dominant gitaarspel en stevig en vol toetsenwerk. De koorzang is eveneens kenmerkend Eloy. Het korte Tormenting Imprisonment met atmosferisch toetsenspel en (gesamplede) strijkers vormt de inleiding naar Rouen. De Normandische plaats waar Jeanne d’Arc brandend aan haar einde kwam. Het slotnummer Eternity is slechts voor de statistiek.
Voor diegenen die Eloy – net als ik – kennen vanaf het begin is dit album verplichte kost. Net als het complete oeuvre trouwens. De sentimentele en nostalgische gevoelens gaan in dit geval boven de kwaliteit van het gebodene. Want kritisch beschouwd laat The Vision, The Sword And The Pyre horen dat Eloy in haar bijna 50-jarige bestaan muzikaal weinig progressie heeft gemaakt. Maar doet dat daartoe? Eloy is cult!