De Belgische symfonische metalband Elusion brengt het nieuwe album The Fundamental Paradox in eigen beheer uit, nadat hun vorige album Singularity bij Art Gates Records uitkwam. Maar besluit daaruit vooral niet dat deze band een stap terug zet of dat ze de lat lager hebben gelegd. Integendeel, de ambitie spat af van deze negen nummers.
Bij Singularity was Elusion nog met vijf, bij The Fundamental Paradox zijn ze nog slechts met drie. Ex-lid Stijn Van Peborgh komt wel nog langs voor een solo op Acrimonious. Op dit album trekt band-oprichter Domingo Smets (vroeger bij o.m. Ancient Rites, Gracefallen en Agathocles) het laken nog meer naar zich toe. Daar is niets verkeerd aan. Hij heeft genoeg talent en ervaring om die taak te dragen.
Het Belgische trio stond er overigens niet alleen voor. Voor backing vocals kon Elusion rekenen op o.m. Caro Brecht van Meridian4en Nederlander Tom de Wit. Misschien een beetje jammer dat die twee wat onherkenbaar in het koortje zitten, want die kunnen meer bijdragen dan dat. Ongeveer dezelfde opmerking geldt voor de Vlaamse stemacteur Thomas Cordie op de track Adversity. Als je er een heuse stemacteur bijhaalt, doe het dan voor meer dan een paar zinnen. Maar dat gaat dan zitten we voor deze review al bij de bijkomstigheden en niet bij de essentie: dat dit een bijzonder leuk en degelijk album is. Er is overigens niets mis met een band die de spotlights graag op zichzelf houdt.
Denk bij de symfonische metal van Elusion niet meteen aan Within Temptation en Epica, maar eerder aan Beyond The Black, Leaves’ Eyes en ReVamp. De ietwat klassieke gothic elementen van die eerst vernoemde bands zijn hier wel aanwezig, maar minder uitgesproken. De meeste tracks hebben een pittig tempo, klinken robuust en modern en hebben een goed doordachte en goed uitgewerkte structuur, met flink wat prog-elementen. Vooral het speelse evenwicht tussen de cleane vocalen en de grunts heeft de tracks van dit album een knappe dynamiek.
Drie songs springen er voor mij wat tussenuit. Het epische From The Woods To The Water heeft een dijk van een intro, met gewaagde vocalen en doorheen de track een beetje een pagan/folk-look & feel, als enige op dit album. Op deze song wordt het contrast tussen de cleane vocalen, met frontvrouw Evy die hoog en lang uithaalt, en grunts nog bijzonder mooi gespeeld. De single Science/Fiction is bijzonder catchy en zal live zeker vlot om het even welk publiek weten te overtuigen met een refrein dat je snel kan meebrullen. We hadden gehoopt op nog meer dergelijke catchy refreinen, maar daarin blijf ik wat op mijn honger zitten. En dan is er nog een knoert van een afsluiter. Deafening Silence is niet enkel in speelduur episch, de opbouw is dat net zo goed.
Ik val misschien in herhaling, maar ik kan niet genoeg benadrukken dat The Fundamental Paradox een bijzonder leuk en degelijk album is.