Eluveitie – Ategnatos

Op 5 April komt Eluveitie met hun nieuwste album Ategnatos via Nuclear Blast. Het heeft maar liefst twee jaar mogen duren voor we dit album mochten verwachten. Het komt zeker niet als een verrassing dat het crëeren van Ategnatos ook weer een heel ongewoon avontuur is geworden. De line up is tot zover de meest stabiele en creatieve. Het album werd gecreerd terwijl de hele band in de kunst Universiteit van Zurich verbleef en daar meer dan ooit samen werkten. Dit album is een product van de hele band. Het hele proces was een absoluut spontaan proces die toeliet om de nummers radicaal te laten veranderen in hun ontwikkeling. Er wordt voor het eerst gebruikt gemaakt van en echt strijk orkest waar ik erg benieuwt naar ben. Ook krijgt Fabienne’s harpspel de ruimte die het verdiend. De band is niet alleen sterker en stoerder dan ooit. Ze zijn herboren. Dit aldus de drie pagina tellende bio die bij de album promo zat. Genoeg leuks om naar uit te kijken dus en tijd voor een luistersessie en review.
Het album steekt van wal met de titeltrack Ategnatos. Zoals we dat van Eluveitie gewend zijn wordt een klein stukje intro gesproken met op de achtergrond ritselende bladeren en diep tromgeroffel. Al snel volgt een explosie aan bombast. Kippenvel? Oh ja! Als dan ook Fabienne mag laten horen wat ze in huis heeft, al krijgt ze hier maar een klein rolletje wat eerder bijzaak is, is de toon gezet! Het achtergrondkoor werkt hier prima. De rust is rap afgelopen en er wordt al flink gas gegeven. Ook brulboei Chrigel is zijn kunsten duidelijk nog niet verleerd. Bang your head! Van deze track verscheen een poosje geleden ook en bijpassende videoclip.

Verder met Ancus die precies elf seconden telt. Op de achtergrond weer ruisende wind en ritseldende bladeren. Fabienne spreekt een stukje. De toegevoegde waarde ontgaat mij even. Het zou net zo goed een intro kunnen zijn van zijn opvolger Deathwalker waar het stukje precies in over loopt. Hier meer ruimte voor de hurdy gurdy die flink aangespekt wordt door strak gitaarwerk, snel drumwerk en diepe basslijnen. Ook hier weer een prominente rol voor de vocalen van Chrigel hier en daar bijgestaan door Fabienne die haar rauwere randje met vlagen mag laten shinen. Alle folk elementen zitten in deze track van draailier, fluit tot viool. Wat mij betreft een topper.
Als vierde track vinden we het epische Black Water Dawn. Deze borduurd vrolijk verder op zijn voorganger. Eindelijk krijgt Fabienne meer ruimte om te laten horen wat ze in huis heeft, zonder overpowerd te worden door het gebrul van Chrigel. Deze track zorgt er spontaan voor dat ik zin krijg om te gaan dansen. Heerlijk het opzwepende ritme.
Vol gas denderen we verder met A Cry In The Wilderness. Als een alles vernietigende orkaan raast dit nummer voorbij. Gooi daar de nodige beuk overheen en het feest is compleet. The Raven Hill klinkt met vlagen bij de meeste mensen dan weer erg bekend in de oren. De refreinen hebben veel weg van het nummer What Shall We Do With The Drunken Sailor. Het nummer pakt het iets rustiger aan waardoor we even op adem kunnen komen van al het voorgaande geweld. Gaaf om te horen hoe de grunts van Chrigel en de zang va Fabienne hier mooi samen werken. Als volgende vinden we  weer een korte instrumentale intermezzo, The Silvern Glow. Mooi ingetogen fluitspel bijgestaan door de harp. Als een kabbelende beekje ligt deze lekker in het gehoor. Om daarna weer een tandje bij te zetten met Ambiramus. Hier mag Fabienne pas echt gaan shinen. De hoofdrol is voor haar in deze heel toegankelijke track. Hier kan je pas echt horen hoe veelzijdig deze dame  haar stem is. Dit is een lekkere oorworm die lekker opzwepend van karakter is. Meeblehren gegarandeerd om het dansen, springen en zwiepende haren niet te vergeten te noemen. Ook van deze verscheen al een bijpassende video.

We gaan in zijn zesde versnelling verder en trashen de boel aan flarden met Mine Is The Fury. Waar is die mosh of circlepit?!  We gaan rustig en episch van start met The Slumber. Al snel barst de bom en krijgen we een muur aan bombast op ons afgevuurd maar dan in een paar versnellingen terug dan zijn voorganger. Zonder echt power te verliezen is ook dit een heerlijke meezinger. Wat mij betreft weer een topper.
Worship gaat duister van start. We horen een gesproken stuk met een orgel op de achtergrond. Ook horen we hier en daar een achtergrondkoor. Dit beloofd wat. Al snel horen we een leger op rukken. Om vervolgens een wervelend vioolstuk om onze oren te krijgen gevlamd. Ook hier zitten de trash elementen overvloedig in en tolt je hoofd van de snelheid die in deze track met vlagen voorbij raast. Nog meer zoden aan de dijk worden gezet door de gast vocalen van Randy Blythe van Lamb Of God. Een recht in je gezicht track die perfect werkt. Wat mij betreft weer een topper. We krijgen wéér een intermezzo met Trinoxtion. Deze keer horen we een knapperend vuurtje op de achtergrond met mooi pakkend fluitspel.
Wederom gedaan met de rust en gas op de krukas met Threefold Death. Fast forward razen we door deze track. Een muur van bombast wordt als salvo’s op ons afgevuurd. Een tikkeltje verlichting krijgen we door de loepzuivere zang en subtiele harppartijen van Fabienne. Gooi daar de diepe grunts en screams van Chrigel als kers op de taart overheen om het af te toppen.
We pakken het weer iets rustiger aan met Breathe. Deze track zou zo in de top 40 passen. Een heerlijke track die heel toegankelijk is. Hier krijgt Fabienne mooi podium om te shinen met haar vocalen. De jankende gitaarsolo past perfect in deze track. Ook hier weer mooi op de achtergrond en als afsluiting van het nummer, het koor. Tijd vliegt voorbij en we zijn alweer toe aan het voorlaatste nummer. Met Rebirth razen weer verder in zijn achtste versnelling. Bestaat die? Voor Eluveitie wel! Fast forward, gas erop en door! Vooral de refreinen zorgen voor wat rust in deze trash track. Ik stel mij de vraag of ik retesnel vioolspel hoor of super rap draailier op de achtergrond. Als het draailier is, respect! Ik heb vorig jaar de kans gekregen om draailier te spelen en dat was verdomd lastig om eerlijk te zijn. Dat doe je niet zomaar en al helemaal niet op dat tempo ritmes erin verwerken. Van deze track verscheen ruim een jaar geleden een video als teaser.

Eclipse, de hekkensluiter van het album, gaat naadloos verder in zijn voorganger. Deze kan met recht dan ook een perfecte outtro genoemd worden. We horen haast een klaagzang van Fabienne met op de achtergrond ruisende wind en ritselende bladeren.
Het album om kort te gaan:
Eluveitie noemt zichzelf herboren met Ategnatos. Dan verwacht je vernieuwing, een frise wind door de sound. Echter is het vaak een herhaling van hun kunstjes wat ze al hebben gedaan op voorgaande albums. Of dat slecht is? Zeker niet. Waarom zou je iets veranderen wat goed is en perfect aanslaat bij je fans? Of je het dan herboren kunt noemen is discutabel. Uiteraard brengen nieuwe bandleden nieuwe nuances met zich mee maar daar is dan ook alles mee gezegd. De stempel van Chrigel is nog steeds duidelijk aanwezig ondank dat er meer dan ooit samen aan de tracks is gewerkt. Of dit als minpunt genoemd kan worden is ook hier wederom een issue wat voor discussie kan zorgen. Om eerlijk te zijn had ik gehoopt dat de zang van Fabienne wat meer podium zou krijgen. Een kleine teleurstelling hier dus. Wat echter wel opvalt is dat er gekozen is voor het betere ragwerk en snellere tracks met invloeden van trash en death metal. Die waren er voorheen ook al maar minder talrijk aanwezig.
De Keltische mythes en Gallische historie invloeden zijn nog steeds duidelijk aanwezig in zowel instrumenten als taalgebruik. Iets wat de band wel siert dat ze dit trouw blijven en zo hen hierdoor onderscheiden van alle “twaalf in een dozijn” metal bands.
Voor liefhebbers van trashmetal, folkmetal en alles wat daar tussen in zit gaat dit album zeker aanspreken. Wat mij betreft is het een prima album geworden ondanks dat het niet echt iets nieuws is wat we horen. Ik heb hem op een week tijd al helemaal grijs gedraaid en dikke duim omhoog van mij!
Line Up:
Chrigel Glanzmann – Vocals, Whistles, Mandola, Bagpipes, Bodhran
Fabienne Erni – Vocals, Celtic Harp, Mandola
Alain Ackermann – Drums
Rafael Salzmann – Guitars
Jonas Wolf – Guitars
Kay Brem – Bass
Michalina Malisz – Session Hurdy Gurdy
Matteo Sisti – Whistles, Bagpipes, Mandola
Nicole Ansperger – Fiddle
Tracklist:
Ategnatos
Ancus
Deathwalker
Black Water Dawn
A Cry In The Wilderness
The Raven Hill
The Silvern Glow
Ambiramus
Mine Is The Fury
The Slumber
Worship
Trinoxtion
Threefold Death
Breathe
Rebirth
Eclipse