Het is even wennen als je de eerste tonen hoort van het album dat compleet akoestisch is. Heel anders dan het elektrische gitaar geweld dat we van Eluveitie gewend zijn. Is dat slecht, zeker niet. Is het wennen, dat zeker. Het heeft mij een aantal luistersessies gekost om duidelijk te krijgen wat ik nu daadwerkelijk van het album vind.
Het album steekt van wal met de intro Dvressu. Op onheilspellende manier kondigt het nummer het vervolg van het album aan. Hier mag gelijk de nieuwste zangeres Fabienne Erni laten horen dat zij beschikt over een paar mooie snaren in haar gouden keeltje. Zeker geen verkeerde nieuwe aanwinst. Is het een Anna Murphy, dat niet, maar Fabienne geeft haar eigen touch aan de nummers wat erg mooi klinkt en uitermate goed past bij de sfeer van de tracks.
Toen ik de tracklist voorbij zag komen met 18 tracks daarin schoot de paniek mij al om mijn oren, dat wordt een lange zit. Al snel had ik in de gaten dat Eluveitie gebruikt maakt van steeds een korte intro gevolgd door een iets langer nummer, zo gaat het wel snel met de tracks. De nummers zijn geen van allen erg lang waardoor je toch vaak ff moet bedenken of je nog steeds dezelfde track aan het luisteren bent of dat het alweer de volgende is. Dit zorgt soms nog wel eens voor verwarring, maar erg vervelend is het zeker niet.
Elk nummer wordt opgedragen aan een Keltische God. In elk nummer hoor je ook de bijpassende sfeer en achtergrond geluiden die bij de passende God hoort. Zo hoor je hier en daar water elementen terug komen, ritueel opvoeringen, wind, ritselende bladeren, brandend vuur, zwaarden en omvallende bomen.
Ook de originele Keltische taal wordt niet vergeten en geven dat mythische tintje aan de nummers die ze zeker kunnen hebben. Dat we de lyrics niet kunnen begrijpen mag de pret niet drukken. De opzwepende folk tracks maken veel goed en geven mij meermaals het gevoel alsof ik op Castlefest of een Elf fantasy fair ben. Op zulke fairs zou Eluveitie met deze folk tracks zeker wel goed tot hun recht komen. Gelukkig zijn alle folk instrumenten aanwezig die de tracks de herkenbare Eluveitie sound en feel geven, maar dan zonder het elektrische geweld wat we van hen gewend zijn.
Het eerste wat opvalt is dat Chrigel heel af en toe zijn welbekende grunts uit de kast mag halen al zijn ze echter niet altijd even duidelijk. Met enige regelmaat verdwijnen ze wat meer op de achtergrond. Wat mij betreft wel een gemis maar wel begrijpelijk in de akoestische setting.
De eerste track die gelijk een belletje deed rinkelen bij mij is Lvgvs. Van deze track verscheen een clip waarbij iedereen het liedje, zeven dagen lang onherroepelijk herkend zal hebben. Hijs je drinkhoorns en proost is wel het toepasselijke gevoel wat bij mij opkomt.
Het nummer wat er het meest voor mij uitspringt is Catvrix. De duistere onheilspellende sfeer spreekt mij aan. Alsof je midden in een offerritueel zit van een authentieke stam en je in trance meeneemt. Toch zitten er hier en daar wel wat verlichtende puntjes in die Fabienne creëert met haar loepzuivere zang.
Echt schitteren mag Fabienne pas echt in Artio. Alle instrumenten verdwijnen bijna op de achtergrond en Fabienne krijgt hier duidelijk de hoofdrol. De sfeer die je voelt is bijna die van een klaagzang. De emoties zijn goed voelbaar en kippenvel stijgt meters omhoog op mijn armen. Nog een topper in de tracklist!
De tweede kerkenbare track is Ogmios. Al snel na aanvang van dit nummer herken je het nummer La Tribu de Dana. Alleen is deze dan in folk stijl en niet die van in de jaren negentig hiphop stijl van Manau.
Het album om kort te gaan:
Eerlijk is eerlijk, het heeft bij mij even geduurd om dit album in te laten werken en een duidelijke mening te krijgen. Als je, net als ik, verwacht had dat dit een typisch hard Eluveitie album zou zijn dan heb je het hier mis. Alle geweld is veilig achter slot en grendel weggestopt en heeft plaats gemaakt voor een meer ingenomen akoestisch folk album. Of dat slecht is, dat ga je mij niet meer horen zeggen. Na een aantal luister sessies ben ik steeds meer van het album gaan houden. Het is een bijzonder album geworden wat zeker een breed publiek aan zal spreken. Elk nummer draagt zijn eigen sfeertje die bij de ene wat duidelijker is dan bij de andere. Als je van opzwepende, dansbare, folk muziek houd dan is Evocation II (Pantheon) een must have.
Line up:
Jonas Wolf – guitars
Matteo Sisti – whistles, bagpipes, mandola
Nicole Ansperger – fiddle
Alain Ackermann – drums
Chrigel Glanzmann – vocals, whistles, mandola, bagpipes, bodhran
Fabienne Erni – vocals, celtic harp, mandola
Kay Brem – bass
Michalina Malisz – hurdy gurdy
Rafael Salzmann – guitars
Tracklist:
1. Dvressu 1:23
2. Epona 3:47
3. Svcellos II (Sequel) 1:28
4. Nantosvelta 2:45
5. Tovtatis 1:05
6. Lvgvs 4:16
7. Grannos 3:23
8. Cernvnnos 2:54
9. Catvrix 2:44
10. Artio 5:11
11. Aventia 3:30
12. Ogmios 3:13
13. Esvs 3:48
14. Antvmnos 3:43
15. Tarvos II (Sequel) 2:43
16. Belenos 3:09
17. Taranis 2:41
18. Nemeton 1:23