Voor de opvolger Origins zijn gitarist Rafael Salzmann en viliste Nicole Ansperger aangeschoven na het vertrek van Simeon Koch en Meri Tadic. Voor het tekstuele gedeelte heeft Chrigel terug gegrepen op de Keltische Mythologie, in het bijzonder de etiologische verhalen uit Gallië. Muzikaal gezien blijft Eluveitie bij de formule die we gewend zijn van de band. (Death)metal vermengd met een flinke portie folk/pagan. De cd begint met het gesproken intro in Origins. Het fraaie Keltisch fluitgeluid loopt over in The Nameless. Het verschil ligt duidelijk in een hoger tempo en meer metalinvloeden zoals we gewend zijn van Eluveitie. From Darkness gaat verder binnen het beproefde recept. Hoewel Celtos het typische Eluveitiegeluid in zich heeft, zou het een ‘traditional’ kunnen zijn en daar herbergt zich ook de kracht van het compositietalent van Chrigel Glanzmann. Daarbij is het tekstueel prachtig omdat het niet in het Engels wordt gezongen. Evenals het krachtige Carry The Torch dat mij doet denken aan de druïde(taal) van Panoramix uit Asterix en Obelix. Hoewel Virunus niet heel anders is, is de zang van Chrigel lekker zwaar en dat brengt een verscheidenheid met zich mee, terwijl het evenwicht in intact blijft. Nothing is de aanloop naar The Call Of The Mountains, waar Anna Murphy zangtechnisch de hoofdrol speelt. Een bijzonder fraai nummer dat zich meteen in je (Keltische) hoofd nestelt en, net als Inis Mona, een favoriet van velen zou kunnen worden. Maar ook het nummer Vianna heeft dit uiterst toegankelijke karakter. De mix van folk en metal horen we eveneens terug in Sucellos en The Day Of Strife. De oorsprong van de deathmetal blijft natuurlijk niet achterwege en iis duidelijk aanwezig in de nummers Inception en The Silver Sister. Maar ook in King komt de deathmetal duidelijk naar voren. Minder nadrukkelijk en fanatiek dan in de eerder genoemde nummers maar de duidelijke basis van drum, bas en gitaarriffs, ondersteund door het geluid van de hurydgurdy beukt er lekker in.
Met Eternity sluit de cd prachtig af en waan ik me even in een Keltisch dorp waar bij het vale licht van de toortsen de zon boven de beboste heuvels langzaam de aarde in zakt. Ditmaal binden we de bard echter niet vast ergens hoog in een boom (of Zwitserse Alp). Origins evenaart minstens het niveau van Helvetios. Maar dat moet je zelf maar beoordelen.