Elysian Gates, Circle Unbroken – Gentse Feesten, Gent 22/07/2017

Een namiddagshow met metal op de Gentse Feesten. Werkt dat? Wel als je de meest toegankelijke subgenres van metal neemt. Het Luxemburgse Elysian Gates en het Vlaamse Circle Unbroken bewezen het afgelopen zaterdag.
 
Het is natuurlijk een opportuniteit die je niet mag laten liggen. Doorgaans beginnen de bands op de Gentse Feesten pas om 20 u. Maar de podia en de PA staan er toch en zeker op zaterdag lopen de Gentse pleinen in de namiddag reeds vol met mensen. Een uitgelezen kans voor metalbands om te tonen dat zij ook een niet-metalpubliek kunnen inpakken.  Dat ze in de beste omstandigheden (licht, geluid, groot podium, …) een volledige set van meer dan een uur mogen spelen, is de kers op de taart.
 
Elysian Gates mag om 14 u. de namiddag openen met hun symfonische metal. Die ligt wat in de lijn van Within Temptation, Nightwish en Delain. De Luxemburgers zijn in Nederland bekend sinds hun deelname aan de FemMe-battles. Zangeres Noémie Leer zet vocaal een perfecte set neer en dat ze mooi kan wisselen tussen clean zingen en grunten, geeft het nog wat extra. Maar ze staat ondanks een relatief uitdagende outfit toch wat schuchter en houterig op het podium. Vooral in de tussenteksten mist ze nog wat maturiteit. De rest van de band staat met veel meer zelfvertrouwen te spelen en weet zelfs het publiek wat op te jutten. Vooral de gitaristen Sue en Guy, beiden kort gerokt, nemen die rol met verve op. De band put vooral uit het vorig jaar uitgebrachte album Crossroads. Hoogtepunten in Gent zijn o.m. de ballad Mary Ann, One Open Gate en het vurige Broken Inside.  Elysian Gates brengt twee covers van Nightwish: Nemo en The Phantom Of The Opera.  Was de Korenmarkt bij aanvang nog nagenoeg leeg, dan staat het plein op het einde van de set aardig vol. Een miezerig regenbuitje konden de Gentenaars daarbij wel verdragen.
 
Circle Unbroken heeft minder geluk. Net als deze band het podium op moet, gaan de hemelsluizen helemaal open. Het publiek zoekt snel beschutting, maar de band gooit alles in de strijd om ze terug voor het podium te krijgen. De geluidsmensen werken evenwel niet echt mee. In het begin van de set van Circle Unbroken duikt hetzelfde probleem op als tijdens zowat de hele set van Elysian Gates: het enige wat je goed kon horen waren de zang en de synths. Ergens halfweg de show van Circle Unbroken komen de gitaren er dan toch door, maar dan nog blijft het moeilijk om de gitaarpartijen uit elkaar te kunnen houden. Maar het publiek weet deze gothic metal wel te smaken. De ster van Circle Unbroken, ook al een oudgediende van FemMe,  is zangeres Marieke Bresseleers.  Vocaal is ze de evenknie van Noémie van Elysian Gates, maar ze staat vooral met veel meer maturiteit en rock-attitude op het podium. Het publiek eet uit haar hand, ondanks de regen. Ook de gitaristen en bassist lopen over van vertrouwen. Ze brengen entertainment en ze zitten niet constant naar hun snaren te staren. Gitarist Kevin De Brauwer mag twee keer met een rauwe grunt vocaal weerwerk bieden aan Marieke, maar dat had zeker wat vaker gemogen. Hoogtepunten zijn o.m. Black Fire, The Call en Vampire. Enig minpuntje: drie covers is misschien wat veel. Creep van Radiohead is nog verrassend, We Will Rock You van Queen is overbodig en My Immortal van Evanescence ligt wat te veel voor de hand. Als je anderhalf uur mag spelen, moet je tonen dat je er ook genoeg en goed genoeg materiaal voor hebt. Nummers als City Lost en Warriors Wife Lament van Circle Unbroken zijn minstens zo goed als My Immortal. Met te veel bescheidenheid is nog nooit een band doorgebroken.
 
Ergens halfweg de set komt er ook nog een verrassing het podium opgelopen. Zangeres Marieke mag binnenkort anderhalve maand op tournee met Lords of Acid en zal in Circle Unbroken tijdelijk vervangen worden door Vicky. Die mag al even proeven van het podium en één nummer meezingen. Vocaal zit het juist en Vicky’s enthousiasme om in te springen is groot. Dat komt wel goed.