Elysian Gates – Crossroads

Als recensent moet je je ook eens buiten je comfortzone begeven. Tenminste dat vind ik zelf. Zo kwam ik eigenlijk bij het nieuwe album Crossroads van het Luxemburgse Elysian Gates. Een band die binnen het genre female fronted gerekend kan en mag worden. Dat begrip ‘female fronted’ werd bewaarheid in 2014 en zorgde voor positieve kritieken.
Vanaf 2015 heeft de band een nieuw boegbeeld in de vorm van Noémie Leer (ex-Rude Revelation) en hoewel ik de muziek van de band hiervoor niet ken, weet ik wel dat ik van het stemgeluid van Noémie houd. Haar stemgeluid heeft vele facetten. Zo kan ze klinken als Heather Findlay (ex-Mostly Autumn, Heather Findlayband) in de prachtige ballad Mary Ann, maar heeft haar stem ook een hees element zoals Sam Brown. Wat meteen opvalt is echter haar heldere stemgeluid dat in nummers als Far From Home mooi naar voren komt, maar waar ze eveneens laat horen ook over een stevige grunt te beschikken. In Far From Home wordt ook meteen duidelijk dat Elysian Gates verder gaat dan een aantal gerenommeerde female fronted bands. In nummers als Crossroads, Whispering Premonition en Broken Inside laat de band een degelijk geluid horen dat helder klinkt, soms voorzichtig wat techno-elementen gebruikt, maar veelal netjes binnen de lijntjes van het genre speelt, inclusief een prettig ritme en gebruik van gitaar en keyboards.
In Far From Home en Human Infection weet de band me echter uitermate te intrigeren waarbij progressieve rockelementen naar de oppervlakte komen drijven. De rhythmgitaar zet een stevig fundament neer van waaruit gespeeld en geëxperimenteerd wordt met tempo’s en stijlen. Het gebruik van de cello geeft iets mystieks aan Far From Home, dat overloopt in een oosters karakter waarbij een stevige koorzang voor extra kracht zorgt. De versnelling in het nummer past uitstekend en is precies op zijn plaats. Daarbij geeft het Noémie de gelegenheid om zich even lekker uit te leven. En wederom op precies het juiste moment beweegt de band zich terug naar de basis en weet de gevoelige snaar letterlijk te raken door Scarano Sue en Christen Guy op gitaar. Gitaarsolo’s die op een progalbum niet zouden misstaan. Ook Human Infection biedt een scala aan afwisseling en komt geregeld verrassend uit de hoek. Kracht en schoonheid gaan hier hand in hand.
In mei stond de band in de halve finale van de FemME Band Battle, maar wist de finale niet te halen. Ik oordeel niet over de andere bands, maar Elysian Gates laat op Crossroads zeker horen dat je niet om de band en hun composities heen kunt. Vanuit mijn comfort zone kijk ik tevreden naar wat deze Luxemburgse band heeft neergezet en is Crossroads zeker een album dat geen stof gaat vergaren in mijn collectie.